Opnieuw rijden we naar Friesland. Op zaterdagochtend ga ik na wat werken en een enkel huishoudelijk klusje, mijn broer en zus ophalen. Gezamenlijk rijden we naar door het zonovergoten land naar het noorden. Er ligt nog wat hout op ons te wachten.
Deze storm heeft wat op haar geweten. Het bos van mijn ouders heeft veel schade opgelopen. Dus zijn de hulptroepen ingezet en ben ik samen met zus en broer aan het werk getogen.
Zij kwam dinsdag thuis van een paar dagen boswerk en elders dan thuis werken. Hij gooide vervolgens op woensdag zijn rugzak op het bed. Deze ging uiteindelijk donderdag pas echt dicht om vervolgens met hem te vertrekken. Wij hadden het daarom deze week vooral met 1 personeelslid te doen. Eerst hij, toen zij.
De zaterdag begon met wat helpen met het huishouden zoals bed verschonen en de was op de juiste plek brengen. Daarna ben ik een rondje gaan lopen, in prachtig ochtendlicht. Al weken loop ik aan de andere kant van het Wilhelminapark langs een bakker waar het heel erg lekker naar kaneel ruikt. Deze keer ben ik er maar eens binnen gelopen om dit lekkernij te kopen.
Kom jij nog wel eens toe aan schoenen poetsen? Hier is het al bijna twee jaar niet nodig. Ik loop thuis op blote voeten (zomer) of met lekker dikke sloffen aan de voeten (winter). Verder wandel ik veel op laarzen. Die zouden wel een lik vet kunnen gebruiken.
Wie het kleine niet eert en zo. Na een periode van ontspullen komen er weer nieuw dingen in huis. Vooral de woonkamer moet het ontgelden, ondanks dat daar erg weinig is uit gegaan in de vorige actie.
Ik ben dol op getallen. Het is ook de tijd van het jaar voor veel getallen. Deze week echter waren er getallen die me minder bevielen. Zoals wakker zijn om 23:45 uur omdat er een politieauto voor de deur staat. Twee avonden op rij.
Uit de bundel ‘een wonder prachtig dier’ lees ik met de dagen mee, een beetje inhalend en vast vooruit kijkend naar de dagen, de gedichten bij de verschillende dagen van januari. Die van 29 januari deel ik graag hier even met, op de vooravond van de verjaardag van Leila.
Opnieuw ben ik op tijd wakker. Nu zit ik achter de laptop om zes uur. Er malen wat zaken door mijn hoofd, ik heb een lijstje dat ik graag afvink en dus zet ik mij tot wat werken. Mijn nieuwe secretaresse kent, net zoals ik, het fenomeen weekendtas. Er zit wat in om te lezen en over na te denken.
Deze zaterdag heb ik een afspraak met een lange afstandsloper en oud collega. We spraken regelmatig over Schier maar waren er nooit tegelijkertijd. Hij woont in de buurt en gaat wel eens een dag over met de boot om een tocht rondom te maken. Ik had hem op tijd gemeld dat ik ging en we hebben afgesproken om samen te wandelen.