Nog een Charlie- en Leila-klaagzang. Ze, het personeel, was niet helemaal lekker het weekend. Het begon nog heel goed, maar halverwege was het gedaan met de pret. Dat betekende dat we meer dan gemiddeld samen in bed hebben doorgebracht. Wij op haar plek, zij op het randje en soms erover…Maar laten we gewoon vooraan beginnen, bij een universum dat luistert naar katjes a.k.a. bruine monsters.
Meneer is weer op vakantie. Gezien de grote van zijn tas is hij wel even weg. Hij had ook nog een rugtas bij zich en de helft van het huishouden. Maar ons niet. Wij blijven gewoon thuis, met verzorging. Zij kent onze routines ook en we houden haar daar strikt aan.
Over werk ga ik het niet meer hebben. Het is wat het is. Dus terug naar de belevenissen van de uren daarbuiten. Op zaterdagochtend heb ik niet alles op een rijtje, dus doe ik maar wat. Ik koop nog even een nieuwe pot Nutella en honing. De koffiemachine thuis doet al twee dagen moeilijk, er kan nog net een kopje vanaf voordat de man echt moet ingrijpen.
De werkweek is wat korter dan normaal, ik heb de dag na Hemelvaart zelfs vrij genomen. Ben namelijk druk met uitrusten en ontspannen door inspannen. Na twee dagen thuiswerken en een dag in Den Haag is het werken genoeg geweest.
Dit blog moest ook maar een naam krijgen. Het is een overzicht geworden van de efficiëntie en inefficiëntie die ik ben tegengekomen in een week tijd, volledig vanuit persoonlijk oogpunt bekeken.
Zaterdag. De dag begint na een week werken op verschillende plekken, het land rondreizen, gezellig eten tot in de late uren donderdag, nog gezelliger eten op vrijdag maar eerder thuis, op een hele gewone tijd. Kwart over vijf ben ik alweer wakker.
Ik ontmoet veel nieuwe mensen op dit moment. Dat komt omdat ik rustig aan het kijken ben waar ik mijn carrière ga voortzetten. In die gesprekken ontmoet ik mensen die ook op Schiermonnikoog komen. Ik word door hen afgemeten waar ik verblijf. Tegenovergesteld doe ik dat nu ook bij hen.
Het is meivakantie, voor velen. In mijn werkagenda is dat niet helemaal te merken, er staat gewoon voor 40 uur vergaderingen in. Terwijl manlief thuis zorgt voor een perfect werkend facilitair bedrijf, met steeds wisselende schema’s en planningen door mij, ben ik veel op het werk. Luisteren, praten, bedenken wat er kan en moet, wanneer.
Vele wandelingen maak ik, mijn ogen openhoudend. Ik speur de vele vensterbanken, etalages en ook websites af naar beelden. Ik loop extra rondjes door nieuwe steden op weg naar afspraken. Want de schouw mist nog iets met een groter volume.
