Vervolgens kwam zij wel terug, maar hij niet. Zij was te laat voor onze reguliere brokkentijd. De klok had al vijf keer geslagen. VIJF keer. Pfffff. Vervolgens ging ze ook nog eens achter de laptop zitten en vergat ze bijna om ons eten te geven. Ik, Leila, moest haar helpen herinneren, door naast de laptop haar indringend aan te gaan zitten kijken.

(Dit is weliswaar een ander moment, maar ik kan ook dan net zo vervelend zitten kijken...)

Vervolgens ben ik uit balorigheid maar op mijn eigen bank gaan slapen. Charlie maakt het allemaal niet zoveel uit, die heeft gewoon op zijn eigen plekje geslapen, in bed. Maar eerst heeft hij de lege plek geprobeerd. Charlie is een gewoontedier, we mogen zijn routines niet al te veel verstoren.

Op vrijdag ging zij alweer de hele dag weg. En toen had de klok al zes keer geslagen voordat ze er weer was. Dus kregen we heeeel weinig brokjes voordat we gewoon eten kregen. En maar een keer, niet twee keer. Charlie misschien wel, maar ik niet.

De volgende dag werd het allemaal nog erger. Ze was weliswaar wel veel thuis, maar toen mochten we opeens niet meer op tafel dansen. Terwijl er een hele aardige mevrouw extra was die ons prima kon aaien. Ze rook helaas niet naar andere katten of honden, maar een aai is een aai, zo kieskeurig zijn we dan ook weer niet.

Zij, personeel, had ondertussen de klok uitgezet. Nu weten wij niet meer of het al tijd voor brokken is, of tijd voor eten. Dat vinden we helemaal niet eerlijk. Het eten is nu ook anders. Voor mij dan. Want vorige week was ik bij mamma Doc. Zij heeft mij daar door de regen heengedragen, hij heeft van alles over mij verteld want zij mocht niet mee naar binnen. Mamma Doc vindt mij nog steeds een lieverdje maar ik ben ook echt te dik. Dus krijg ik nu minder eten. 10%. MINDER.

(Rara, welk bakje is van mij?)

Ter compensatie zitten er nu groene dingetjes door mijn eten. Ik ben kleurenblind, dus of ze grijs of grijs zijn zie ik toch niet. En heel eerlijk gezegd, proef ik het ook niet echt. Ik vreet gewoon nog steeds mijn bakje in een of twee keer leeg. Charlie krijgt dat spul (doperwten volgens haar) niet. Alleen ik. Een paar, door mijn eten. Ik moet ook extra door het huis racen van haar. Ik weet nog niet wat ik er allemaal van vind. Uiteindelijk doel is dat ik weer op de hoge kasten in de badkamer kan springen. Uiteindelijk. Misschien.