De rij met auto’s voor de stort is nog veel langer, dus keren we onverrichte zaken om. Daar heb ik geen geduld voor op deze semi-vrije dag. We zoeken wel een moment uit dat we minder rijen verwachten voor het doen van deze klusjes.

Het wordt dus zaterdagochtend. Eigenlijk heb ik een pyjamadag. Dat is mijn equivalent voor: er hoeft helemaal niets vandaag, zelfs niet douchen en aankleden. Dat mondt echter uit in gewone ochtendrituelen, een rondje rond het Wilhelminapark lopen, krantje en croissantje kopen. Dan trap ik de auto aan en zijn we te vroeg voor de stort. We wachten een paar minuten en kunnen dan vrij eenvoudig onze zooi kwijt.

Dan rijden we door naar het tuincentrum in Werkhoven om wat bodembedekkers te kopen en een schepje. Het wordt een soort groottandig harkje. Daarmee rijden we naar Doorn, om het graf van mijn broer weer iets te verfraaien. Het is ondertussen acht jaar geleden dat hij is overleden, hij ligt op het deel van de natuurbegraafplaats maar ook daar mag het er wel iets meer uitzien als een graf dan alleen maar mos en dennenappels.

Thuisgekomen is de ochtend nog lang niet om. Ik verschans me vervolgens met een zakje dropjes en een boek op bed om daar behalve voor de lunch niet meer vanaf te komen totdat het tijd is voor de borrel. Zo’n zaterdag dus.