Omdat ik dus twee dagen later een opleiding had. Daarbij ontmoetten ik een groep nieuwe medecursisten en opleiders, plus een paar paarden. Dat kun je in een ander blog lezen. Het was weer een hele nieuwe ervaring na 13 maanden thuiswerken en bijna geen nieuwe mensen ontmoeten. Handen geven heb ik totaal verleerd. Ook was ik heel moe na deze dag door het constant opletten, reageren, conversatie gaande houden, vragen stellen, goed luisteren en ondertussen me verhouden tot de ander. Het was nooit een natuurlijke eigenschap van me, ik heb tijd nodig om te aarden met een ander en het kost me veel energie. Energie die ik er graag in stop. Desondanks wel veel energie.

’s Avonds liep ik uit gewoonte nog een rondje om mijn hoofd te klaren, ik kwam niet snel vooruit. Zo moe was ik.

Na deze dag hou ik nog maar even een paar dagen mezelf min of meer in quarantaine of op veel afstand van anderen. De sneltest die ik en mijn medecursisten hebben gehad is minder betrouwbaar dan de PCR-test van de GGD. Als ik over een paar dagen nog steeds geen symptomen heb, pak ik het nieuwe gewone leven weer helemaal op. Het zou toch vervelend zijn als ik toch ziek zou worden en ondertussen iemand anders onbewust besmet. Ondanks al het afstand houden, testen en voorzichtig zijn.

Daarnaast heeft manlief zijn eerste vaccinatie gehad. Ook dat geeft binnen een paar weken al veel meer zekerheid dat mocht ik toch op een of andere manier besmet raken, hij minder risico loopt dan voordat hij geprikt was. Ik blijf desondanks voorzichtig.