Na de zelfopgelegde weken van werken, eten en slapenmodus zorg ik weer voor wat interactie. Schier was heerlijk maar echt contact met anderen heb ik daar niet. Dus terwijl het grijs buiten is, maak ik weer afspraken om mensen te zien, te spreken en met ze te wandelen. Mijn conditie is nog nooit zo goed geweest als nu. De kilometers rijgen zich vanzelf aaneen tijdens goede gesprekken. Ook als het een beetje regent. Soms loop ik ook alleen, gedachten vermorzelend onder het marstempo dat ik blijkbaar aanhoud tegenwoordig. Zaterdagochtend was zo’n moment, terwijl de miezer overgaat in echte druppels en ik nog even door moet lopen voordat de bakker open is. Soms ook al kuierend genietend van alle prachtige herfstkleuren om mij heen, mooie herinneringen ophalend aan warme momenten.