Afgelopen week heb ik die montage in omgekeerde volgorde gedaan. Drie van de kasten waren in 2014 meeverhuisd naar mijn huidige huis en in 2015 zijn er twee meegegaan naar de werkkamer op zolder. De derde is toen al richting de stort gegaan. Net zoals de tweede afgelopen week. Met enig beleid en af en toe een paar extra handen heb ik deze een omgekeerde montage laten doormaken. Donderdagavond was dat klaar. Op vrijdag heb ik bij elke keer dat ik van boven naar beneden liep een kastdeel meegenomen. Aan het einde van de dag moest ik voor het werk nog even een podcast luisteren, ik heb ontdekt dat mijn draadloze koptelefoon door het hele huis bereik heeft terwijl ik de laatste delen van zolder naar de begane grond breng. Op zaterdagochtend heb ik vervolgens alles in de auto geladen. Manlief had ondertussen ook door het huis gestruind en het nodige voor de stort verzameld. Zodoende kon ik om twee voor negen netjes aansluiten in een rijtje auto’s met de achterbak vol.

De werkkamer krijgt op deze manier steeds meer vloerruimte en plek voor een nieuwe stoel/bank om op te hangen. De hele dag op een bureaustoel van half zeven ’s ochtends tot half zeven ’s avonds is niet meer leuk.

Na het leegladen van de auto op de gemeentewerf ben ik doorgereden naar Noord-Holland, alwaar na de koffie mij en nicht D. een berg steentjes lag op te wachten. Of eigenlijk, ze lagen nog netjes gestraat en aan ons de eer om er een berg verderop van te maken. Ook een omgekeerde montage, zullen we maar zeggen. Zie hier het resultaat.

Na de voorbereiding voor een pubquiz binnenkort en een weer voortreffelijke lunch van onder andere eigen pompoen, hebben we nog wat kleine klusjes rond het huis gedaan, alvorens ik weer in de auto naar Utrecht stapte. Om daar de houtkachel aan te steken en met een glaasje wijn na gedane fysieke arbeid onderuit te zakken met lekkere hapjes en een goede slechte film (Notting Hill).