Manlief kan ongehoord, in ieder geval door mij, het huis op zijn kop zetten rondom mij, zonder dat ik het in de gaten heb. Hij zorgt ook voor de ontvangst van pakjes, brievenbuspost die niet door de brievenbus past. Meestal voor zichzelf of het gezamenlijke huishouden, af en toe een pakje voor mij. Of voor de verschillende buren.

Katje Charlie komt altijd keurig melden tussen drie en vier dat manlief mogelijk niet op tijd thuis is. Zijn brokken om vier uur stipt wil hij niet missen, daarvoor komt hij mij wel even boven op het bureau vertellen dat het toch echt bijna tijd is en er niemand beneden is. Heel soms komt hij vertellen dat het bijna vier uur is, terwijl manlief gewoon beneden aan tafel zit. Of Charlie ligt lekker te slapen, tot vier voor vier, in de doos in de boekenkast. Hij heeft een hele goede klok, want om drie voor vier rekt hij zich dan uit en gaat naar beneden. Poes Leila is meer op haar gewone etensbak gericht, en komt mij rond zes uur vertellen dat mijn eten bijna klaar is. Want na mijn eten krijgt zij van manlief haar eten. De volgorde der dingen zijn bij deze dieren uitermate goed bekend, als het over eten gaat.

Maar wat is nu het geval, waar gaat dit verhaaltje heen? Manlief had een pakje besteld op verzoek van mij. Echter, het was er nog niet toen hij voor bezigheden buitenshuis weg moest. Ik hoor de bel niet, tenzij ik weet dat deze moet worden beantwoord door mij, dan zet ik mijn koptelefoon niet op. Zo gezegd, zo gedaan. Nog beter, ik heb een vergadering vanuit de woonkamer gedaan, ben ik dicht bij de voordeur. Pakje was er natuurlijk vijf minuten nadat manlief op de fiets was gesprongen. Dus ik ben, na dit taakje, weer terug naar mijn werkplek gegaan, twee verdiepingen hoger. Een scherm meer is toch echt handiger. Charlie was net lekker op schoot gekropen onder het grote vest, Leila lag achter mij in de boekenkast in haar eigen doos met warm kleedje. Daar ging de voordeurbel opnieuw. Ik twee trappen af, voordeur open, pakje aangenomen. Was bij de buurvrouw afgeleverd in plaats van ons, gisteren. Terwijl manlief toen gewoon thuis was. Er is 1 bezorgdienst die dit niet goed doet, de klacht is al onderweg.

Ik terug naar boven, lekker aan het werk, Charlie terug op schoot onder het grote vest, Leila nog steeds in haar doos in de boekenkast. Gaat de voordeurbel opnieuw, heel zachtjes en bescheiden. Ik snel weer twee trappen af, voordeur open, hangt er een pakje aan de knop. Sinterklaas is wat vroeg dit jaar, het eerste cadeautje is binnen. Superlief! Dank u, Klaasje.

De pakjesdienst heb ik daarna weer snel overgedragen aan manlief, toen hij thuis was. Het is namelijk hard werken. Daar heb ik geen tijd voor.