Hoe werkt dat? Ondanks dat de tijdlijnen die worden opgelegd niet passen in mijn agenda, de informatie die mij bereikt onvolledig is en de instructies wat wanneer te doen per dag wijzigen, treed ik deze situatie met opgeheven hoofd en goede zin tegemoet.

De inhoud van het project beheers ik, ik weet ook hoe dit wel goed georganiseerd zou kunnen worden. Desondanks weten we er met ons allen een zooitje van te maken. Dat komt vooral door het weinig precies communiceren en even de tijd nemen voor doorvragen en de consequenties van keuzes doorgronden. En juist daarin zit mijn kracht. Ik denk altijd twee of drie stappen vooruit, ik kan al in gedachten in de auto zitten om morgen naar het werk te rijden terwijl ik gewoon achter mijn bureau zit te werken.

Die capaciteit zet ik nu in om het spel ‘Feed the beast’ te spelen. Zonder bij te dragen aan de chaos hou ik standvastig vast aan mijn eigen tijdslijnen binnen het project. Ik meld wanneer men wat kan verwachten van mij. Als ze dan de tijdslijnen zonder overleg aanpassen, kijk ik wat ik wel en niet kan doen. Ik kom mijn afspraken steevast na, niet vroeger maar ook niet later dan afgesproken. Als ik afhankelijk ben van anderen om te kunnen leveren, zorg ik dat ze dat op tijd weten en mijn tijdslijnen kennen. Dat ik niet eerder lever dan afgesproken, betekent dat ik regelmatig moet herhalen wat we eerder hebben afgesproken hierover, want het collectieve geheugen is niet optimaal op dit chaotische project. Dit kost mij weinig energie. Ik stop mijn energie wel in het doorgronden van de effecten van wat ik inlever aan informatie. Soms voer ik stukjes informatie om te kijken welke feedback ik krijg. Zo kan ik bij grotere brokken informatie, waar veel werk in gaat zitten, goed bepalen wat het resultaat gaat zijn. Zo geef ik het beest doorlopend eten, ook als er geen inhoud in zit. Zo leuk.