De laatste paar dagen heb ik het gevoel dat ik aan het spijbelen ben. Ik ga nog steeds om half zeven naar het werk, afhankelijk van waar het is ben ik daar dan om een minuut over half zeven (thuis), half acht (Den Haag) of om kwart over acht (Leeuwarden). In mijn agenda zitten echter gaten en die gebruik ik ook voor andere dingen dan werk. Zoals even ergens anders dan aan het bureau zitten en lunchen bijvoorbeeld. Dat klinkt als iets heel normaals, maar was sinds maart niet meer gebeurd.

Gisteravond werd het nog erger. Om half zes had ik genoeg van het werk. Er ligt altijd wel wat dat ik kan oppakken, maar ik had geen zin meer. En er lag niets dat nog echt even moest. Dus heb ik afgesloten en tegen Leila geroepen dat ik ging spijbelen. Braaf hobbelde ze achter mij aan naar beneden voor een paar brokken, Charlie stond al te trappelen in de keuken. Hem maakt het niet uit wanneer ik uit het werk kom, als hij maar die paar brokken krijgt.

Zo zat ik om kwart voor zes al met een grote beker thee aan de dis. Het voelt als spijbelen, wat best gek is na meer dan 10 uur werken. Vandaag is het nog erger, want ik werk in Den Haag, ben gaan lunchen in Wassenaar, ga zo borrelen in Voorburg en daarna eten op Kijkduin. Het is maar goed dat ik aan werken ben toegekomen, tussendoor.