Brokkenautomaat

Voor het post-man tijdperk wilde ik graag het avondeten van de katten op een eenvoudiger manier geregeld hebben. Nu krijgen ze nog vlees, rond half zeven ’s avonds. En een handje brokken om vier uur. Daar zijn ze erg dol op. Na lang zoeken heeft de man een brokkenautomaat gevonden waarbij niet alleen de tijd van de brokken instelbaar is, maar ook dat de automaat alleen voor de juiste kat opengaat. We proberen dat eerst met 1 automaat, aangezien het prijzige dingen zijn. Het lukt, op basis van hun reeds geïnjecteerde chip gaat het bakje open en met de bijbehorende app kan ik de dagelijkse portie rond vier uur instellen.

Ook kan ik in de app zien of de voorraad brokken voldoende is en een keer extra voeren als het zo uitkomt. Enige nadeel is dat de minimale hoeveelheid voeren 10 gram per keer is, dat is ruim twee keer zoveel als ze normaal kregen rond die tijd. Dus nadat we alles hebben ingesteld zal hun vlees op rantsoen moeten. Anders worden ze dikker. Al met al is het nogal een opstelling van apparaten geworden op deze manier, maar de katten zijn er tevreden mee en wij ook. Ze zitten rond vier uur ons nog wel aan te staren (als we thuis zijn) maar racen naar hun bakjes als de brokken uitgedeeld worden. Daarna zien we ze een paar uur niet meer terug.

Muziek

Op zaterdagmiddag haal ik de organist en tevens pianist van dienst op en samen rijden we naar zijn geboorteplaats Lochem. Ondertussen praten we uitgebreid bij, zo vaak komt het niet voor dat we daar de tijd voor hebben. Ook nu is het na nog een kopje koffie hard werken met minimale verbale communicatie. We repeteren met een voor ons nieuw koor (Capella Breda, opgericht door Daan Manneke) en wel bekende (inval)dirigent (Dirkjan Horringa) stevig door een goed programma van Bach en Brahms. Het koor is van hoge kwaliteit en ik geniet dan ook. Desondanks neemt de repetitie ruim twee uur in beslag en dan willen wij ook nog even naar een orgelsolo kijken. Al met al ben ik vandaag blij dat ik pas om half drie geluncht heb en nu snel een boterham achter de kiezen kan schuiven, want een kwartier later mogen we weer door voor het concert zelf. Ook in het concert is mijn concentratie hoog en behalve een onwillige registerknop maken we veel mooie muziek.
Na het opruimen rij ik ons weer terug naar Utrecht. Tegen middernacht lig ik bed.

Op de Pinksterochtend ben ik dankzij Leila toch alweer om half zes op. Zij heeft duidelijk personeel, en ze heeft het goed afgericht.

De kat bij mijn ouders, ook met personeel. Die hem afdroogt op afroep bijvoorbeeld, ook midden in de nacht.

Na een korte wandeling door de regen schuif ik om kwart over negen aan op de orgelbank van het grote Maarschalkerweerdorgel in de St.Catharinakathedraal. Ik maak nog net het laatste stukje repetitie mee onder leiding van invaldirigent Sanne Nieuwenhuijsen. Reguliere dirigent Hester Steensma-Westra schuift ook binnen om mee te zingen, met man met kersvers kind in draagdoek op de buik. Wouter en zeker ik hebben wat kleine oogjes na gisteravond en desondanks weet hij ook nu mooie muziek te maken, met een klein beetje registratie- of omslahulp mijnerzijds. Na de sortie sluit Sanne deze periode van Pasen-tot-Pinksteren nog even af, het koor is blijven zitten. Na het gebruikelijke opruimen van de orgelzolder praten Sanne, Wouter en ik nog even bij over onze belevenissen voordat ook wij de orgelzolder verlaten.

Brokkenpiloot

Op weg naar beneden mis ik de laatste tree van de trap die ik al minstens veertig jaar gebruik. Mijn toch al niet zo goede voet (na de hernia heb ik een klapvoet met neuropathie gehouden) slaat volledig dubbel en ik beland niet heel galant aan de voeten van de musici. Ik controleer even of ik niets gebroken heb en aangezien dat niet het geval is besluit ik rustig richting huis te lopen. Tussendoor doe ik nog even wat boodschappen, thuis beklim ik een paar trappen voor de was en daarna loop ik met steeds meer pijn met de man naar Anne&Max voor de lunch. Terug thuis leg ik de voet maar even wat hoger, de enkel begint dik te worden. Een half uur later ga ik voorzichtig in de auto proberen of ik een noodstop kan maken. Aangezien dat gewoon kan, rij ik door naar mijn ouders in Friesland voor een heerlijke middag met bijpraten, borrelen (al die tijd met mijn voet omhoog op een kruk), asperges eten en daarna met de honden wandelen. Mijn dikke enkel krijg ik met moeite in de laars, maar het lopen gaat eigenlijk best goed. Ook de nacht erna ligt mijn voet lekker hoog en slaap ik heerlijk. Op de ochtend van 2^e Pinksterdag kan ik met wat opwarmoefeningen dan ook weer redelijk normaal bewegen, de enkel is nog maar half zo dik en ik ga met de bosmaaier en overdadige groen rondom hekwerk en langs of zelfs over paden te lijf. Daarna gaan we nog een keer met de honden wandelen en na de koffie ga ik weer op huis aan.

Het is overweldigend groen in Friesland

Gezellig samen eten

Traditiegetrouw eten we met mijn zus, zwager en broer in deze periode bij het Wilhelminapark. Op een zonovergoten zaterdagmiddag verpozen we bijna vier uur lang op het terras onder de grote boom en met de fontein op de achtergrond. We genieten van oesters bij een hele goede 0%-cava, met voor de man wat ham. Daarna krijgen we in een rustig tempo vier gangen uitgeserveerd. Ik heb het chefsmenu gekozen met heerlijke bereidingen van tonijn, rode poon, lam en een heel ingewikkeld toetje na. Tenslotte mogen we nog een kopje koffie of thee met versgebakken madeleines. Ondertussen kletsen we weer eens goed bij over het leven, werk, hobby’s, gezondheid van onszelf en anderen, wat ons bezighoudt en wat ook niet, komende vakantieplannen.

 

Datzelfde doen we ook op zaterdagochtend een week later, op de verjaardag van de jongste dochter van de man. Onder het genot van een stukje taart en koffie genieten we van de kleinkinderen en alle verhalen. Ondertussen pakt de jarige mooie cadeaus uit. Op haar verzoek heb ik ook nog vier broodjes Mario gehaald en meegenomen voor hun lunch.

Op Hemelvaartsdag zijn we de nieuwe keuken gaan bewonderen van de oudste dochter van de man, in Zeist. Het is daar aan de keukentafel altijd goed toeven met kleinkinderen die even aanschuiven en dan weer uitvliegen, een restje shoarma eten als ontbijt, wat mopperen over school of werken. Allemaal in een goede opgeruimdheid, terwijl wij met hun ouders gezellig koffiedrinken.

Met een van mijn afdelingen heb ik de avond voor Hemelvaart nog een uitje, we gaan borrelen en golfen bij Chi Chi in Utrecht. Zij gaan daarna nog eten verderop in Groenekan, ik ben dan afgeslagen naar huis.

Een week later is het jaarlijkse zomerfeest van het werk. Ik druppel als bijna laatste tegen zeven uur binnen, de leden van de RvB zijn dan ook bijna klaar met het uitreiken van de glazen cava en kunnen zich onder de mensen gaan mengen. Van collega’s hoor ik dat het eten weer heerlijk is, ik heb even thuis met de man gegeten. Twee uur later heb ik het geschreeuw boven de muziek uit opgegeven en ga ik weer naar huis.

Mijn collega's....ik niet deze keer

De avond ervoor heb ik juist met drie heren uit mijn tijd bij Verkeer en Waterstaat heerlijk uitgebreid bijgepraat bij de Rechtbank. De belevenissen van mantelzorgers (een van de vrouwen heeft op de eerste avond van hun vakantie haar enkel gebroken) of zojuist de nieuwe status van weduwnaar zijn voldoende aanleiding voor verhalen delen. Zoals altijd heb ik gezorgd voor een tafel, de rekening en de volgende dag het tikkie.

Bijna 50

Ja, 1975 is een goed bouwjaar. Vrienden van mij worden dit jaar vijftig, in mijn medewerkerspool zitten er ook de nodigen. Ook ik ga er in augustus aan geloven. De familie is al een tijdje bezig om me te bewegen om in ieder geval met een wensenlijstje te komen. Het gaat er uiteindelijk op uitdraaien dat ik het werk van Fleur Bruil dat ik eerder dit jaar verkregen heb, van mij ouders zal krijgen. Verder bestaan mijn wensen uit mooie momenten beleven. Dus als je me graag mee wil hebben naar een museum, concert, dansvoorstelling, wandeling, goed gesprek voor een houtvuur met een glas wijn of een lunch, dan ben ik graag van de partij. Verder graag gracieus vergeten dat ik al 50 word…..en zeker geen opblaasbare pop voor het huis zoals bij deze vriend.