De maandag begint met de opzegging van een van mijn collega’s. Ik heb haar de afgelopen anderhalve jaar laten re-integreren omdat dit bij een collega niet ging lukken en ze heeft een promotie gemaakt omdat ze dat heel graag wilde en mijn baas ook. Ik vond dat nog wel wat spannend maar heb wel ingestemd. Bij elkaar was het toch anders dan ze zich had voorgesteld en ze gaat nu na twee maanden in functie het bedrijf verlaten. Jammer en ik hoop dat ze wel gaat vinden wat haar gelukkig maakt. Na het verwerken van deze teleurstelling werk ik de rest van de dag wat routinematig de overige overleggen af, dat standje heb ik ook tenslotte.

Deze twee weten wanneer ik wat extra rust nodig heb.....

Woensdag aan het einde van de dag ga ik lekker na alle uren werken koffiedrinken met goede vriend Hans. Donderdag verstop ik mij in het kantoor van Amsterdam tussen leuke collega’s. Het is hackathon, dus ik maak ook de nodige rondjes langs alle collega’s die daar mooie AI Agents aan het bouwen zijn. Op vrijdag werk ik eerst een paar vergaderingen thuis af, voordat ik met de man lekker ga lunchen bij Vroeg in Bunnik. 11 jaar geleden zaten we bij het Wilhelminapark buiten met de getuigen. Ook vandaag zitten we lekker buiten en genieten we van een lunch. We nemen het toetje in de vorm van taartjes mee naar huis, voor vanavond. Want nadat ik de man thuis heb afgezet, rij ik door naar Amsterdam voor de laatste loodjes hackathon en daarna de presentaties. In totaal 175 collega’s in 25 verschillende teams hebben mooie werkende software gemaakt waaruit het moeilijk kiezen is door de jury.

Terug thuis trekken we een ondertussen ook bezorgde en koele fles 0.0% cava open voor bij de taartjes en proosten we op de afgelopen jaren, naast de taartjes.

Op zaterdag staan we op onze normale tijd op. Wat niet normaal gaat is dat ik niet meteen ontbijt. Om kwart over acht zitten we namelijk bij Anne&Max aan de leestafel voor een uitgebreid ontbijt dat we van de kinderen hebben gekregen. Ik begin de dag met een mimosa en pannenkoeken. Heerlijk en feestelijk.

Verder bestaat de dag uit boodschappen doen, extra slapen, Mahler 1 terugluisteren (en kijken) en hapjesavond. Met alle goede gaven van gisteren kunnen we ruimschoots onze buikjes vullen. Ook heerlijk en feestelijk.

Op zondag heb ik een rustdag. Dus werk ik wat, ga ik even in de stad kijken bij de marathon waarin het oudste kleinkind een halve van uitloopt. Verder slaap ik opnieuw wat extra en bak ik aan het eind van de dag biefstukken. Daarna luisteren we Mahler 3.

Op maandag sla ik niet linksaf naar het zuiden maar ga ik in Amsterdam werken. Ik ben daar gastvrouw van het Chief Data Overleg met wat grootbanken. Helaas hebben we ook een ontruimingsoefening. Alhoewel we de 17 etages niet naar beneden hoeven te lopen, is er ook niet te werken met de slowwoop en ontruimingsboodschappen. De middag werk ik thuis, want aan het eind van de dag mag de man weer door een apparaat voor wat beelden om de stand van zaken te kunnen beoordelen. De afspraak is om half zes in het UMC en we moeten even zoeken waar we ons mogen melden, want de reguliere receptie is dicht.

Ook op dinsdag werk ik in Amsterdam en ga ik aan het eind van de dag borrelen en eten in de Blauwe Engel met verschillende mensen om bij te praten. Deze plek is berucht, voor mij is het de eerste keer dat ik er kom. Ben blijkbaar te netjes opgevoed. Op woensdag heeft mijn baas met ons een dag bijpraten over verschillende onderwerpen in ons echte hoofdkantoor, hartje centrum in ’s-Hertogenbosch. Maar niet voordat ik een stoel voor een collega heb versierd omdat hij weliswaar de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt en toch ook nog een jaar doorwerkt bij ons.

Donderdag begint met thuiswerken. Daarna breng ik de man naar de hoofdingang van het Diak en voeg ik mij bij hem nadat ik de auto in de parkeergarage heb achtergelaten. Gezamenlijk lopen we naar de longarts die op dit tijdstip al uitloopt. Ook voor de man neemt hij gelukkig ruim de tijd en ik mag meekijken op de in het UMC gemaakte beeldmateriaal. De eindconclusie is dat ook gezien de vakantie van de arts en op uitdrukkelijke wens van de man er nu eerst voor een paar weken antibiotica wordt voorgeschreven en aanvullend prednison. In deze conditie moet ik even niet denken aan pet-scans of bronchoscopie voor de man en de man ook niet. De longarts na wat uitleg ook niet gelukkig. Nadat ik de man met een vers saucijzenbroodje van de bakker weer thuis heb afgezet, ga ik terug de auto in voor wat ontmoetingen met collega’s en ook wel weer op tijd terug naar huis om het avondeten te maken.

De man zwaait mij elke dag uit, normaal gezegd van achter een raam maar deze keer eens van het balkon dat we ook hebben.

Op vrijdag ga ik tegen alle nieuwe gewoontes in naar kantoor, ook voor ontmoetingen. Als die gedaan zijn rij ik naar Bunnik voor een paar kilo asperges en andere boodschappen. Ook haal ik brood bij de Veldkeuken voor mijn ouders. Terug thuis organiseer ik alles zodanig dat ik zaterdag niets ga vergeten meenemen naar Friesland. Verder loop ik naar de apotheek om eens te informeren of de recepten zijn aangekomen. Ik tref de apotheker zelf die al heel snel ziet wat er fout gaat en we spreken af dat ik rond vijf uur terug ben. Ondertussen is de man thuis humeurig bezig met zijn huisartsenpraktijk omdat ze maar de helft van het herhaalrecept pijnbestrijding hebben verwerkt. De zwaardere pijnmedicatie willen ze in afwezigheid van de reguliere huisarts niet voorschrijven. Dus haal ik ‘slechts’ de antibiotica, prednison en een deel van de opiaten om vijf uur op. Gelukkig is de man georganiseerd genoeg om altijd ruim op tijd herhaalrecepten af te roepen, dus geen man overboord. Het ondertussen wel uitgeschreven recept is te laat voor deze ophaalronde. Aansluitend bak ik hamburgers.

Na het eten haal ik vriendin Anke op en we lopen samen naar TivoliVredenburg. Daar genieten we na een snel wit wijntje van een ontketend Nederlands Phil onder leiding van Lorenzo Viotti. Het is een van de laatste concerten van hen samen met voor de pauze het eerste pianoconcert van Brahms met de zeer goed spelende Alexandre Kantorow achter de vleugel en na de pauze het concert voor orkest van Bartok. Met als toegift vanwege de speciale gelegenheid de eerste Hongaarse dans van dezelfde componist. Wij zitten in vak E met vol zicht op de goed uitziende en expressieve dirigent. Dat helpt ook bij de beleving van deze avond.

Op zaterdag gaan de man en ik samen een klein rondje lopen, boodschappen doen bij de slager en koffie met taart doen bij Anne&Max. De antibiotica slaan al aan, in ieder geval in de beleving van het algemene welbevinden van de man. Desondanks loop ik een extra rondje om keelpastilles voor hem te scoren. Dat lukt niet in de vorm die hij gewend is. Na de geïmproviseerde lunch (vanwege de taartjes bij de koffie) zorg ik dat ik alle benodigde boodschappen bij elkaar verzamel voordat mijn zwager met de grote auto voorrijdt. Met mijn broer op de andere voorstoel en mijn nicht helemaal achterin, klets ik uitgebreid bij op de achterbank met mijn zus gedurende de rit naar onze ouders. Daar komen we na hun rustuur aan voor koffie met door mijn zus meegebrachte vlaai uit Maastricht. Omdat het ronduit regenachtig weer is, klussen we daarna wat in huis, schil ik vast alle asperges en zet de nodige potten en pannen klaar. Om vijf uur borrelen we met champagne en zingen we onze vader alvast toe op deze oudejaarsdag. Na de borrel zet ik het vuur onder alle pannen aan en serveer ik daarna klassieke asperges uit op warme borden. We eten een keer aan de vergrootte tafel in de keuken. Na het ook klassieke toetje van aardbeien met room en tenslotte koffie verzamelen we de benodigde spullen en rijdt mijn zus ons hard weer naar huis. Hard omdat het na zeven uur is en we grotendeels 130km/u mogen.

Boef, de nieuwe hond bij mijn ouders

De zondag is opnieuw een rustdag om weer de nodige energie op te doen en de werkmail en -werkzaamheden in een zodanige vorm te krijgen dat ik de nieuwe week met goede moed aan kan vangen.

Voor op de koptelefoon de komende weken om te wennen aan deze voor mij nog niet goed bekende muziek voor een concert.