De eerste werkweek begint met een dag presentaties voorbereiden, iedereen in de juiste ‘tone of voice’ krijgen en ook de nodige humor aan te brengen in anders wat saaie slides. Dinsdagochtend mag ik even wat improviseren omdat er toch iemand uit mijn team ziek is en de persoon die we meenemen in veel van onze werkzaamheden vast staat in de file. Uiteindelijk lukt het altijd en weten we een goed beeld achter te laten van wat we doen bij dit lid van de Raad van Bestuur. Halverwege de middag spoed ik mij weer naar Nyenrode voor een vermakelijk college van Leen Paape.

De woensdag ziet er heel anders uit. Ik rij naar ons reguliere kantoor in ’s-Hertogenbosch en leg de auto aan de lader. Daarna loop ik naar onze andere vestiging voor een hele ochtend offsite. Om twaalf uur klap ik mijn laptop dicht, zet ik mijn koptelefoon op, krijg een lunchpakket aangereikt door de secretaresse. Daarmee ga ik naar de auto en daarna al meeluisterend tot aan hun lunchtijd richting het zuiden rijden. Vanaf Eindhoven kan ik naar de radio luisteren en met een gestage snelheid naar Maastricht rijden. Zonnig Maastricht. De weg is bekend alhoewel het lang geleden is dat ik deze regelmatig reed. In 2001 of zo werkte ik bij DSM in Geleen (en soms Heerlen). Anders kwam ik niet verder dan afslag Grathem voor landgoed Nederhoven. Alhoewel, we gingen ook regelmatig naar Mamelis in Vaals.

Deze keer rij ik helemaal tot het Vrijthof. Tussen het winkelende en toeristische publiek door zet ik de auto in de garage en loop daarna over de kleine steentjes naar de Brusselsestraat. Daar, naast huisnummer 58, is een grote poort. Voor die poort parkeren de nodige auto’s als ik kom aanlopen. Een van de tantes, 90 lentes jong, wordt door de kinderen voorgereden. We zien elkaar tegenwoordig ongeveer jaarlijks op een van de uitvaarten. Vandaag is het de beurt aan Astrid, moeder van neven Erik en Rogier. De neven hebben in tegenstelling tot de vorige uitvaart op deze plek voor hun vader Paul (zie Bijzondere uitvaarten), nu geen last meer van beperkingen door overstromingen of pandemie. Hun toespraken zijn heel goed en kenmerkend, waarbij Rogier de levensloop van haar met ons doorneemt en Erik een mooie reflectie geeft op zijn beleving van deze markante vrouw. Ook oudste kleindochter, zus, broer en nicht weten haar mooi in woorden te vatten. Met een glas cava in de hand verzamelen we ons daarna buiten om een erehaag te vormen. Als ze in haar mand (geen kist deze keer) in de auto is gezet brengen we een laatste groet en salut uit alvorens de auto de steeg uitrijdt. Ik neem na nog een slok cava zo onopzichtig mogelijk afscheid van de aanwezige tantes, zwaai naar de nichten en neven en haast mij weer richting auto. Precies op tijd ben ik terug in ’s-Hertogenbosch voor een generale repetitie en kleine aanpassingen aan een pubquiz die ik gemaakt heb, voordat het diner geserveerd wordt. De offsite wordt namelijk afgesloten met een afscheidsdiner van een voormalig lid dat elders in het bedrijf aan de slag is gegaan. Maar niet zonder pubquiz op een onderwerp waar hij in principe de belangrijkste kennishouder van was. Echter, doordat wij alle vragen en ondertussen ook antwoorden kennen, weten we hem als grap glorieus laatste te laten worden. Natuurlijk gaat hij er wel vandoor met de ‘prijzen’.

Halverwege de avond vind ik het genoeg geweest en stap ik in de auto naar huis. Ik bel mijn moeder voor een beloofde update en tref haar helaas in een bedroefte stemming. Ze heeft deze middag namelijk de grote hond moeten laten inslapen. We praten daar uitgebreid over bij. Aansluitend bel ik met mijn zus, die daar de dag heeft doorgebracht en terugrijdt vanuit Friesland. Het leven is eindig, zo maakt deze dag maar eens te meer duidelijk.

Thuis tref ik gelukkig een opgewekte man en vrolijke katjes aan.

Op donderdag breng ik tegen het schema in de dag door in Amsterdam. Ik heb mijzelf een corner office gereserveerd op de vergaderverdieping voor een heleboel overleggen. Daarna ga ik met een van mijn nieuwe managers een rondje wandelen door het Beatrixpark. Verder geef ik dus een presentatie. De dag wordt afgesloten met de uitreiking van een boek met verhalen van collega’s over 50 jaar IT-ontwikkeling. Het is een prachtig boek geworden met hele mooie anekdotes en geschiedenis. Met de nodige borrelhapjes achter de kiezen rij ik daarna met 130km/u over de A2 terug naar huis. Omdat ik nog wat energie over heb, ga ik een eerste rondje boodschappen doen. Het is toch erg makkelijk dat de AH tot laat open is.

Op vrijdag begin ik de dag met het draaien van de wassen. Daarna stap ik de auto in voor toch weer werken in Amsterdam. Ik heb wat ontmoetingen, onder andere met de nieuwe accountant. Daarna rij ik de auto naar het bandenwisselbedrijf. Terwijl zij de zomerbanden eronder zetten, ga ik nog een rondje lopen, met de rugtas als extra gewicht. Terug thuis maak ik het huishouden af en ga ik de door de man bestelde frietjes ophalen. Deze smikkelen we op bij een haardvuurtje. Het lijkt dan al wel lente, maar het is het nog niet helemaal.

Op zaterdag en zondag rommel ik wat in en rond het huis met sporten, boodschappen doen, golfles, zilver poetsen, de man het nodige koper aanreiken zodat hij dat kan poetsen, opnieuw goud spuiten van het haardrekje, kapper, de werkmailbak en agenda op orde brengen, studieboeken lezen en slapen. Genoeg slapen.

Tijdelijke installatie om te zorgen dat alleen het rekje weer goud wordt

Want op maandag is het weer volle bak aan het werk. Het is een dag die eindigt met een eerste versie van een rapport van de toezichthouder. Ik distribueer het, print het uit en stop het in mijn tas. Om er vervolgens op dinsdagochtend pas naar te gaan kijken. Er staan op het eerste oog geen onjuistheden in en het eindresultaat is ook conform verwachting. Na de nodige overdenken hierover en reguliere vergaderingen ga ik weer naar Nyenrode. Deze keer is Jeroen van den Hoven, hoogleraar Ethiek in Delft, onze docent. Didactisch weet hij ons tot het eind te boeien, de inhoud is voor mij bekender dan voor anderen want gaat over Artificial Intelligence.

Hoe oud zouden Nandoes worden? Zijn dit die ik 12 jaar geleden heb laten leveren?

Op woensdag rij ik naar Amsterdam. Het voelt als een donderdag, ondanks dat ik mijn reguliere teams niet zie. Ook deze keer ben ik er omdat er een borrel in ons eigen café De Zon is, nu met de aanleiding dat we het team van de nieuwe accountant kunnen leren kennen. Het organiserend comité heeft zelfs een kennismakingsspel georganiseerd, ik praat daarna vooral bij met eigen mensen over leven, scheiden, kinderen met afwijkingen in het autistisch spectrum en toezichthouders. Het is maar wat er vandaag belangrijk is.

Ook op donderdag ben ik in Amsterdam, nu voor reguliere overleggen. Een commissievergadering hebben we vanwege de vele afmeldingen omgezet in een mailronde. Desondanks overleggen de deelnemende RvB-leden en ik eens uitgebreid over hoe we dit wel willen gaan doen richting de toekomst, met het rapport van de toezichthouder in de hand. Ik heb een redelijk concreet voorstel, waar ze helemaal in meegaan. We zijn een stuk volwassener geworden en kunnen op een andere manier door. Vervolgens rond ik met mijn baas nog even de doelstellingen voor dit jaar af die ik begin januari heb voorgesteld voordat ik door uiteindelijk gelukkig niet veel file heen thuis ga koken. Ook deze donderdag heb ik nog wat energie over en ga ik boodschappen doen.

Op vrijdag werk ik thuis met het geluid van de wasmachine op de achtergrond. Ook doe ik een rondje apotheek voor de man en Albert Heijn. Op tijd ga ik met de golftas in de auto nog de nodige boodschappen doen in Bunnik. Brood en taart voor mijn ouders, golfparaplu en golfballen voor mijzelf, asperges. Daarna meld ik mij op Golfclub Anderstein waar ik maten Harry en Maarten ontmoet. Na een snelle kop koffie gaan we de baan in. De eerste paar holes ga ik nog alle kanten op (behalve achteruit), daarna ga ik beter spelen. Voor een eerste ronde in een half jaar ben ik niet ontevreden. Uiteindelijk kom ik met de beste (slechte) score van de baan, maar dat is vooral omdat ik ondanks de regen en de invallende duisternis stoïcijns doorspeel tot en met hole 18. Waar ik nota bene met een par eindig. Aansluitend eten we snel een hapje voordat ik thuis een slapende man en katjes aantref.

Op zaterdag merk ik dat ik wat gedaan heb qua spieren de afgelopen dagen. Ik doe daarom een extra lange sessie pilatus. Daarna ruim ik de was op, gooi karton weg, haal croissantjes bij de bakker. Een opgeruimd huis is voor mij ook een opgeruimd hoofd. In de auto naar Friesland ruim ik nog wat andere zaken in mijn hoofd op zodat ik met alle aandacht voor mijn ouders en de voor nu enige hond er kan zijn. We smikkelen de meegebrachte worteltaart bij de koffie. Daarna lopen mijn moeder, hond, kat en ik een rondje door het bos. De bomen staan op uitlopen, maar het is nog niet zover. De rest van de dag breng ik door met het harken van de paden. Het is mijn zenbezigheid voor vandaag om alle bladeren, takken en dennenappels van de paden te krijgen. Vooral langs de IJsbaan is dat belangrijk, zodat mijn vader daar binnenkort weer kan maaien en de maaimachine niet stukloopt. Op de andere paden vind ik het zelf belangrijk omdat ik anders uitglij over onder bladeren verstopte takken of zwik op dennenappels. Tussendoor drink ik grote bekers thee.

Rond borreltijd schuif ik weer aan de keukentafel aan, nadat ik een goede fles wijn heb gepakt. Mijn vader maakt vervolgens een ovenschotel witlof/kaassaus die we grotendeels soldaat maken. Met een kop koffie (zij) genieten we vervolgens van de door de man meegegeven bonbons in de vorm van schaapjes. Ik ga aansluitend met de fles wijn naar het Boshuis om na het kijken van een opgenomen documentaire heel op tijd mijn bed in te rollen.

Want op zondag is het zomertijd. Nu zijn we al bijna een maand veel te vroeg wakker, wat dan nu resulteert in op tijd wakker worden. Wat mij betreft kunnen we altijd zomertijd hebben want midden in de winter kom ik toch in het donker aan op het werk en ga ik weg als het alweer donker is. Ik werk opnieuw een lange sessie pilatus af, want de spieren protesteren van de vele uren met een hark in de weer zijn. In een volgend blog de rest van de belevenissen van deze dag.