Nu de man en ik thuis de zaken zo verdeeld hebben dat de katjes op tijd een schoon bed, bak en lekker eten hebben (en wij ook), ga ik weer gewoon aan het werk. Op maandag 7 oktober betekent dit dat ik naar ’s-Hertogenbosch rij voor een ochtend mensen ontmoeten en bijpraten. De man overlegt ondertussen met de huisarts over toch een mogelijke longontsteking. Gelukkig kan de apotheek de benodigde medicijnen een keer komen brengen. Daardoor kan ik door naar Rotterdam voor een bijeenkomst van de Rainbow Finance Alliance, waar ik een stoïcijnse bondgenoot van ben. De man heeft bij thuiskomst al een bak soep uit de magnetron op, ik scharrel wat te eten bij elkaar.

De boefjes tussen de bedrijven door

Ook op dinsdagochtend ben ik op het werk voor de nodige fysieke overleggen. Tijdens de lunchpauze rij ik naar huis, waar ik de man ophaal. Hij mag zich weer in het ziekenhuis melden voor een CT-scan. Terwijl hij dat doet, haal ik een kop koffie voor mijzelf en een broodje. De koffie is nog niet aangeroerd, of hij staat alweer voor mijn neus om naar huis te gaan. Op woensdagochtend komt de uitslag van die scan binnen. De man laat die door twee verschillende AI-programma’s tot normale mensentaal vertalen. Ondanks dat we er al rekening mee hielden komt de potentiële diagnose toch hard binnen. Rond het middaguur verman ik mezelf, en rij ik al snotterend naar Amsterdam voor het werk. Na de verschillende vergaderingen ga ik met mijn baas en directe collega’s een rondje begeleid wandelen over de Zuidas. Jeroen de Vries, architect, vertelt ons in ruim 1,5 uur over het ontstaan en de ontwikkeling van de Zuidas, de 1,5km lange en 400m brede strook waar ook wij kantoor houden. We leren veel nieuwe feiten. Hij zet ons af bij restaurant Nela, waar wij gaan eten. De man heeft ondertussen een ei gebakken en de bami opgewarmd.

Wij op de Valley

Ook donderdag ben ik even in Amsterdam. Helaas zegt de persoon waarvoor ik er ben af, ik had me het op en neer rijden kunnen besparen. Thuis ga ik na een slechte nacht slapen een half uur extra liggen. Want ik mag later op de middag een praatje houden namens mijn bedrijf. Dat is voor de stichting Stukje Natuur op het landgoed Prattenburg in Rhenen. Mijn werkgever is hoofdsponsor van de stichting, die onder andere op dit landgoed bomen plant. Met mijn persoonlijke belangstelling voor bosbeheer is het heel leuk om hier te mogen zijn. Na mijn praatje over het hoe en waarom van ons sponsorschap krijgen we een lezing over heggen. Een heggenpreek, zoals de lector Rijsdijk het noemt. Daarna gaan we onder begeleiding van de rentmeester Gerard en zijn rechterhand Marijn een rondje door het bos lopen. Ik herken veel van zijn verhalen uit de eigen praktijk, alhoewel de schaal hier 100x zo groot is als bij mijn ouders in het bos. Aan het eind van de wandeling geef ik het stokje van de werkgever representeren snel door aan mij CEO die ondertussen gearriveerd is. Ik ga lekker naar huis, een hapje eten koken en samen met de man de avond doorbrengen.

Vrijdag is redelijk traditioneel thuiswerkdag bij mij. Dat lukt deze vrijdag ook. Ik ga ook het golfseizoen afsluiten met Robin op De Haar. Volledig ongeconcentreerd spelen we 9 holes, het gaat werkelijk alle kanten op. Het is even wat het is. Thuisgekomen mag ik de man nog even naar het ziekenhuis brengen. Een van de behandelend specialisten heeft gebeld met een voorstel voor verder onderzoek, waarvan een bloedwaarde bepalen de eerste is. Ik wacht in de auto op hem. Ondertussen heb ik via een patiëntenportaal contact gehad met mijn eigen huisartsenpraktijk. Ik krijg een recept voor wat pillen om te helpen met slapen als het nodig is. Tijdens het wachten in de auto zie ik dat het recept is uitgeschreven. Nadat ik de man heb thuisgebracht ga ik naar mijn eigen apotheek om de spullen op te halen. Sindsdien slaap ik weer goed genoeg, zonder ze te gebruiken. Blijkbaar is de wetenschap dat ze in huis zijn genoeg.

Charlie komt wat extra knuffels brengen, of halen

Aan het begin van de avond haal ik mijn zus op en samen lopen we naar TivoliVredenburg voor het reguliere Vrijdagavondconcert. Mahler 3 en niets anders. Het is geweldig voor zover ik het meekrijg tussen alle gedachten door.

Op zaterdag is het boodschappendag. Ik haal de reguliere boodschappen bij de AH in Bunnik, loop naar de Ecoplaza voor wijn, ga nieuwe pillen halen voor de man bij zijn apotheek. Met de man ga ik vervolgens worst en kip halen bij de slager, dropjes bij de Vivant, keelpastilles bij de Etos en kaas/worst bij Van Hooft. Daarna maken we voorzichtig de oversteek naar de overkant om koffie met taart te doen bij Anne&Max. We lunchen gewoon thuis en rommelen, met de houtkachel aan, door de rest van de zaterdag.

Op zondagochtend gaan we samen naar de nichten in Oude Niedorp. Ik ben door alle commotie van deze week vergeten dat EV’s minder kilometers kunnen maken bij meer gewicht/tegenwind. En laten we nu precies dat hebben. Gelukkig hebben de nichten een laadpaal waar het beest (a.k.a. de nieuwe BMW) ook aan kan. Terwijl die staat op te laden krijgen wij lekker koffie en praten we even bij over alle wederzijdse beslommeringen. Daarna kleed ik mij om in de zaagkleding en start de zaag. Er mag een boompje om (eentje minder om te snoeien later dit jaar) en zaag ik opnieuw een gat in de heg. Kleine moeite, veel plezier. Na nog een kop koffie met appeltaart gaan de man en ik via de andere kant terug op huis aan voor de lunch. We krijgen veel goede gaven mee in de vorm van stoofpeertjes, bietjes, appels en bonbons.

Na de lunch begin ik aan de voorbereidingen voor het eten van vandaag (kippenpoten garen) en morgen (lamscurry). Aan het eind van de middag hoef ik alleen nog maar een zak reeds schoongemaakte spruitjes en pompoen om te keren op een bakplaat en in de oven te schuiven en kunnen we heerlijk eten.

De nieuwe week is de eerste week van verplicht thuiswerken. Dus rij ik naar Amsterdam voor overleg met de halve Raad van Bestuur. Dat thuiswerken komt omdat ons kantoor in ’s-Hertogenbosch groot onderhoud aan de klimaatinstallatie nodig heeft. Dus heb ik al mijn fysieke afspraken die normaal daar zijn, omgezet naar online meetings en een enkele keer naar Amsterdam. Maar deze maandag beginnen we met het voorbespreken van een aankomend bezoek van onze toezichthouder. Iedereen daarvoor is op kantoor, zoals ik verwacht had, dus het is prettig dat ik het ritje ook gemaakt heb. De rest van de dag werk ik thuis en om vijf uur sluit een van mijn managers aan voor even wandelen en daarna samen eten. Voor de man en mij is dat mooie afleiding. Later op de avond schuiven zijn dochters nog even aan.

Op dinsdag werk ik dan toch echt thuis. Tussen de bedrijven door loop ik even naar de apotheek van de man voor een actuele medicijnlijst. Die is nodig want op woensdag gaan ze een stukje uit een ruggenwervel boren voor nader onderzoek. Daarvoor breng ik hem al vroeg weg en haal ik hem rond de lunch weer op. In de tussentijd heb ik gewandeld, gewerkt en alvast groentjes schoongemaakt en gegrild. Na de lunch mag ik weer naar de apotheek omdat de nieuwe pijnmedicatie voor de man klaarligt. Ik ga ook nog maar even wat wijn kopen bij de Ekoplaza. Want aan het eind van de dag komt een vriendin eten en een andere vriendin een glaasje wijn meedrinken. Ook nu is de afleiding prima.

Donderdag werk ik in Amsterdam. Een hele dag. Dat is wennen, ik kan niet even tussendoor een boodschap doen of zo. Is ook helemaal niet nodig. De man heeft ondertussen de stoofpeertjes geschild en gekookt en ook de bietjes schoongemaakt en gekookt. Heerlijk, want dat is toch een tijdrovend klusje. Zus komt gelukkig twee porties peertjes halen voor haar en broer, want het is veel.

Zo rommelen we nog even door deze dagen.