De eerste week bestond uit werken en twee reünies. De eerste was met het managementteam van IT van Aegon Nederland van pakweg 1,5 jaar geleden. Dit idee had ik opgevat toen ik vorig jaar met een diner afscheid nam en onze toen al voormalige baas aansloot bij het eten. We hebben er ook deze week een ouderwets gezellige avond van gemaakt. Iedereen had wat te eten en/of te drinken meegenomen, zodat we veel te veel hadden. Heerlijke kipsaté met eigengemaakte pindasaus, watermeloensalades met feta, kaasjes, geroosterde ananas met spek toe. In wisselende samenstellingen hebben we uitgebreid bijgepraat over geslaagde kinderen, vakantieplannen, nieuwe banen, Taylor Swift-concerten, fusies en de wereld in het algemeen. Ik was laat thuis.

Andermans pindasaus op andermans kookplaat opwarmen: prima taakje voor mij

Een dag later zie ik twee oud-collega’s van de werkgever daarvoor in Cruquius. We eten samen een lekkere pannenkoek en praten ook bij deze gelegenheid bij over van alles en nog wat. De ene collega is sinds vorig jaar met pensioen en heeft een zware winter achter de rug. Het gat was groter dan hij dacht en hij weet nu dat er een andere invulling moet komen in het leven. De andere collega werkt ondertussen in Zeist bij mensen die ik ook ken, dus kunnen we even goed bijpraten over het een en ander. Allemaal heel gezellig.

Ondertussen is de schilder met zoon al de hele week bezig, tussen de regenbuien door. Ik merk daar helemaal niets van, anders dan dat de man er veel tijd en energie aan kwijt is, inclusief de wat schuivende agenda’s en afspraken. Het is noodzakelijk onderhoud aan de achtergevel, zodat deze langer meekan. Ergens moet deze een keer totaal vervangen worden qua houtwerk, maar nu nog niet.

Op vrijdag wens ik de eerste collega’s en vrienden een hele fijne vakantie. We gaan elkaar een aantal weken niet zien en spreken om in rust en een andere omgeving weer op te laden voor een mooie periode daarna. Verder lunch ik met een vriend bij de Seafood bar in Utrecht en ’s avonds ga ik in Den Haag verjaardag van een vriendin vieren.

Ook ik ga opladen, maar dan door bij mijn ouders te gaan klussen. Het weekend breng ik daar door met, eerlijk is eerlijk, niet heel veel doen. De enige echte klus die ik doe is het toegangshek schoonmaken. Het heeft veel spijlen en versieringen die ontdaan moeten worden van alg. Met een afwaskwast en vooral een oude tandenborstel werk ik gestaag door, mijn handen doen daarna pijn van het vasthouden en druk zetten. Verder pluk ik bessen en neem ik de klussen op voor de volgende keer. Op zondagochtend sluipen mijn zus en ik het terrein af voor een ochtendwandeling om daarna bij mijn ouders te gaan ontbijten. Zelfgemaakte jam van zelf geplukte bessen die ik zelf voorzien heb van compost eerder in het jaar is echt veel lekkerder dan jam uit de winkel.

De tweede week werken betekent een aantal dossiers afronden en zorgen dat ik volledig klaar ben voor de vakantie van de rest. Verder rij ik wat extra op en neer tussen ’s-Hertogenbosch en Amsterdam omdat fysieke aanwezigheid voor het een of ander toch echt tot een andere interactie zorgt dan via een schermpje. Juist nu vind ik dat belangrijk, zo richting alle vakanties.

Verder ruim ik mijn boekenkast op. Op het werk is een soort minibibliotheek gemaakt van een paar planken. Er staan nu vijf boeken in, ik heb er nog wel een paar die ik niet meer zal herlezen die daarbij kunnen. De winst qua ruimte in de boekenkast is niet heel groot. Dat komt mede door het feit dat ik al een stapel had liggen die er niet meer in paste…..aangezien ik blijf kopen en lezen blijft dit een vicieuze cirkel. Tenminste zolang ik niet een extra boekenkast organiseer.

Met een vriendin, die door omstandigheden een paar dagen zonder man of kinderen thuis is, praat ik zo uitgebreid bij over werk en andere uitdagingen. We genieten ondertussen van wat restjes uit haar koelkast, aangezien zij komend weekend naar Spanje vertrekt voor de rest van de zomer.

Donderdagmiddag lunch ik met een oud-collega, die nu bij DAS werkt, bij Nela in Amsterdam. Wat een toptent is dit toch, we eten werkelijk heerlijk terwijl we goed bijpraten en netwerken. Op donderdagavond komt een vriend eten en praten we bij over ons nu gezamenlijke vakgebied, terwijl ik een eenvoudige maar smaakvolle pastamaaltijd bereid. De man zorgt dat onze glazen goed gevuld blijven.

Charlie wil echt op mijn bureaustoel slapen

Omdat de weersverwachting voor vrijdag niet optimaal is, heb ik besloten een boot later naar Schiermonnikoog te nemen dan gepland. Eerst maak ik wat werk af en mest daarna de klerenkast uit. Ook hier is een vicieuze cirkel gaande van kopen van mooie nieuwe kleding die geen plek heeft. Om nu een nieuwe klerenkast te organiseren, gaat me echt te ver. Dus ik kijk nog eens kritisch naar vele stukken en besluit of deze nog gedragen gaan worden in het komende jaar. Een berg beland op de grond om later definitief afgevoerd te worden. Daarna stap ik heel licht bepakt in de auto en rij dankzij een afsluiting op de A6 om via Zwolle. De lichte bepakking is een nieuwe vorm van mezelf beperken. Voor 2 nachten weg hoef ik niet zoveel bij me te hebben.

Tot voorbij Steenwijk rij ik in de regen, daarna zie ik wel grijze wolken met soms een streepje blauwe lucht. De boot is gezellig vol, ik gebruik mijn koptelefoon om mijn eigen bubbel te creëren met mooie muziek. Maar eerst eet ik de ondertussen traditionele gevulde koek bij een kop koffie. Op het eiland aangekomen, trek ik de regenkleding aan, doe een regenhoes over mijn rugzak en begin met lopen. Het zal me toch niet gebeuren dat ik op Schier niet aan mijn dagelijkse hoeveelheid stappen kom. Via de Waddendijk loop ik door een zachte regen naar de jachthaven, over de binnendijk, rond Klein Zwitserland naar het dorp. Tijdens het lopen maal ik over wat dilemma’s en verzin ik oplossingen voor uitdagingen die ik de komende maanden wil wegwerken. Bij de bakker haal ik strandkoeken en vervolgens werk ik mijn boodschappenlijstje af bij de supermarkt.

Dan haal ik mijn sleutel op bij de receptie en installeer ik mij in suite 1111. Het regent niet meer zachtjes, dus als het niet nodig is kom ik meer niet buiten. Ik ben vroeger dan anders en maak gebruik van de gelegenheid door eerst een uurtje te gaan slapen. Daarna ga ik aan de wijn. Ik heb genoeg ‘in huis’ om zelfs de paar stappen naar de overkant voor een frietje niet te hoeven maken. Met een redelijk leeg hoofd ga ik vroeg slapen.

Dat vroege slapen resulteert niet in vroeg opstaan. Het tegenovergestelde is aan de hand, ik slaap (alweer) uit. Net zoals afgelopen zondag bij mijn ouders is het zowaar zeven uur voordat ik uit bed stap. Ik ontbijt, drink koffie, lees een krant. Dan schrijf ik een stuk en het is zomaar kwart over negen. Dan heb ik genoeg van mijzelf en trek ik de laarzen aan om te gaan wandelen. Het is al druk op straat, dus ik loop achterlangs naar de Koppense Duinen. Met wat rustpauzes vervolg ik mijn weg naar de strandopgang bij Merlijn om met een flinke tegenwind die de haren uit mijn gezicht blaast naar de Badweg te lopen. Na ruim drie uur ben ik terug in het dorp en ga ik kibbeling eten.

Het was een heerlijke ochtend met een spatje regen, zon, wind en een opkomend tij dat buldert. Gewoon Schier. Terug in het appartement vermaak ik mij met lezen, slapen, wijntje drinken, borreleten en weer op tijd slapen.

Zondagochtend ben ik op de ‘normale’ tijd uit bed, namelijk half zes. Het bed ligt niet super en genoeg is genoeg. Een uur later wandel ik het dorp uit voor een rondje om West. Het ziet er dreigend uit, de wandelpaden staan deels onder water en met de schreeuwende meeuwen boven mijn hoofd loop ik een heerlijke ronde.

Nu blaast de wind in mijn rug en de haren in mijn ogen. Ook regent het af en toe even. Ik ben erop gekleed met een regenjas en een sneldrogende broek, waardoor ik terug in het dorp alweer droog gewaaid ben.

Na opruimen, afwassen, inpakken en uitchecken wandel ik naar de boot waar ik dit blog schrijf. Hoofd is min of meer leeg, ik heb lekker en veel gewandeld en vanmiddag ga ik in de agenda kijken wanneer ik weer ga.