Het was een vrijdag. 16 mei 2014. De oud-collega’s die afgelopen week kwamen eten konden zich nog herinneren dat ik gewerkt heb die dag. Dat klopt vast, want we zaten in een nazorgfase van het SEPA-programma, waarbij we nog niet alles konden verwerken zonder er eerst met de hand wat aan te doen. Ik was een van de mensen die handmatig kon ingrijpen en het is vast nodig geweest die vrijdag. Verder hadden de man en ik om 11.30u een afspraak op het gemeentehuis en stonden we om 11.40u of zo weer buiten. De ondertrouw duurde langer, omdat we uit de 4 (VIER!) keuzes voor achternaamcombinaties de juiste moesten kiezen. Ik ben Dahmen blijven heten, de man Broekhuisen. Aansluitend zijn we die vrijdag met de getuigen en de fotograaf (zijn beste vriendin, mijn ouders) gaan lunchen bij Restaurant Wilhelminapark. Wij, de man en ik, komen er sindsdien voor menig feestje dat we al dan niet zelf organiseren. Bij deze een compilatie van foto’s van de man uit de afgelopen 10 jaar op verschillende feestmomenten. Hij is geen dag ouder geworden in die tien jaar en ik hoop er nog minstens tien feestelijke jaren aan vast te knopen.