Op zondagmiddag, daar waar het vorige blog eindigde, gaan Wouter en ik naar Apeldoorn voor repetities en concert. We zijn mooi op tijd op deze zonnige dag en vallen nog in de Engelstalige mis. Daarom nemen we de overgangen van registraties een keer zonder geluid door. De laatste tien minuten voordat het koor gaat repeteren krijgen we de kans om het geheel ook nog een keer met geluid te doen. Dat is betrekkelijk kort, ondanks dat we de stukken zeer goed en het orgel enigszins kennen. Daarna repeteren we met koor. Ik werk tenslotte de volledige administratie van registraties bij en verander nog wat in de verdeling tussen hem en mij. Vlak voor het concert nemen we dat nog door en gaan we zo ontspannen mogelijk ons ding doen. Ook nu is dat goed (ik) tot uitstekend (hij).

Met dank voor de foto aan de zus van de organist

We praten nog even na met dezen en genen voordat ik ons terug rij naar Utrecht, ik ben op tijd thuis voor een glas wijn en borreleten.

Op maandag los ik bij mijn afdeling een ‘boete’ in met worstenbroodjes van de Keilekkere bakker in ‘s-Hertogenbosch. Ik heb de week daarvoor een keer mijn laptop open laten staan, dat is niet de bedoeling met de hoeveelheid tot personen herleidbare data waar ik regulier bij kan. Om het goede voorbeeld te geven, biecht ik dat eerlijk op en betaal ik de ‘prijs’ hiervoor. Omdat ik onhandig doe bij het kopen van de worstenbroodjes heb ik er te veel, die gaan mee naar huis. Alhoewel ik ’s middag in Amsterdam er ook nog prima een paar kwijt had gekund bij mijn hongerige collega’s.

Op dinsdag krijg ik thuis bij het avondeten een tweetal worstenbroodjes, omdat die op moeten, na een mooie dag werken. De rest is in de vriezer verdwenen voor een andere keer.

Op woensdag trakteert een collega die alleen op de woensdag bij ons aanschuift voor een project op…..inderdaad, worstenbroodjes. Ik neem er nog maar een als alternatief voor de lunch. Na nog een overleg ga ik met een collega samen naar Amsterdam. We constateren op de A2 een grote dichtheid van politie, er wordt duidelijk veel gecontroleerd. Na een spetterend optreden van mijn dames en mijzelf (al zeg ik het zelf) op ons Women in Tech event en aansluitende netwerkborrel, rij ik een andere collega naar huis in Utrecht. Thuis kan ik nog niet direct slapen, zo wordt het een wat kortere nacht.

Mijn collega vertelt over haar journey

Op donderdag heb ik een mooie dag van ontmoetingen. Die beginnen bij de bakker Verspeek, waar de dame constateert dat ik de croissantjes voor de man kom halen vandaag. Wij komen daar nooit samen, maar er is eigenlijk maar 1 persoon die vaak 2 ham/kaascroissants komt halen. De man dus, en op zaterdag ik voor hem. Daarna ontmoet ik een team Private Bankers en ondersteuners in Zeist, op ons kantoor. Dat kantoor waar ik al ruim 40 jaar regelmatig langs rij en nu eindelijk een keer van binnen kan bekijken. Na ruim twee uur uitleg over klantbediening, producten en zo voort rij ik door naar Amsterdam, waar ik met een collega ga lunchen bij Nela, op uitnodiging van een leverancier. In de twee uur daar eten we voortreffelijk, met een glaasje wijn, en praten we intensief bij over zaken en leren we elkaar kennen. Ik heb recentelijk met deze leverancier een contractonderhandeling gedaan en nu was het tijd om de relatie verder vorm te geven. We worden ook uitgenodigd voor de conferentie in San Francisco in juni. Ik ben daar niet van, mijn collega wel.

Leila pikt ogenblikkelijk mijn jasje in als ik het even op een stoel neerleg

Na de lunch lopen we terug naar kantoor, waar ik nog even mag aanschuiven bij een managementvergadering van een collega voor een dialoog. Het eind van de dag is uiteindelijk iets later dan ik had gepland, doordat een collega een tweede paar ogen nodig heeft voor het verhelpen van een productie-incident. Daarna ga ik met de tram naar Amstel om een hele groep oudcollega’s Delta Lloyd (waarbij 1 er ondertussen weer collega is) te ontmoeten en goede oude verhalen uit de doos op te diepen. Terug op WTC praat ik nog even bij met wat aanwezigen voordat ik een nieuwe partituur ophaal van muziek die mede mogelijk gemaakt is door fonds Roos. Daarover later meer, de première is op 28 april. Het is de eerste dag deze week dat ik geen worst eet, de lunch bestond voor mij uit vis. Op de BBQ gebakken zalm met veel rooksmaak.

Op vrijdag werk ik de hele ochtend thuis. Daarna ga ik naar de golfbaan. Met oudcollega’s van NN speel ik een zonovergoten ronde en praten we gezellig bij. Het is voor mij de eerste keer weer in de baan dit jaar, ik speel niet onaardig dankzij het vele oefenen maar ook nog niet helemaal zoals ik het wil. Daarna haast ik mij naar huis en heb ik precies een kwartier om even wat te eten en mij op te frissen. We hebben namelijk concert vanavond, niet met Edo de Waard want die is deze week gestopt met werken, maar met Nuno Coelho. Ik mijmer rustig over van alles en nog wat tijdens de uitstekende uitvoering.

Op zaterdag loop ik een snel ochtendrondje en haal ik croissantjes voor mijn ouders. Daarna rij ik de man met taart naar Friesland, waar we alvast vieren dat hij jarig is op zondag. Terug thuis loop ik even naar de stad maar behalve bij Broese kan ik niet slagen. Thuis krul ik mij nog even voor een uurtje slapen rond Leila op ons bankje om aansluitend mij net te kleden en met de nodige make-up de man te vergezellen naar zijn oudejaarsavondeten, met vrienden. Traditiegetrouw doen we dat in restaurant Wilhelminapark, waar we uitgebreid bijpraten onder het genot van heerlijk eten en drinken. Ik hou het vegetarisch, geen vis of worst. De bediening is zoals altijd uitstekend en de man wordt verwend met cadeaus en aandacht.

Klein geluk achter bij ons, een dagpauwoog (negeer de koffiemachine die uitgaat achter mij ;-))