Wat helpt om deze periode in een zo goed mogelijk humeur door te komen is wandelen bij daglicht. Ik probeer het elke dag, soms is het grauw en grijs met flinke windvlagen, soms is het stralend winterweer waarbij de vrieskou in mijn wangen bijt. Soms kom ik niet aan mijn dagelijkse quotum en is het toch ’s avonds in het donker dat ik nog een ommetje maak. Daarbij overdenk ik dan de dag en vaak meer. Topfoto is van de eerste vrijdag, als ik ga wandelen naar een lunchafspraak.

Hier zijn een paar hoogtepunten uit deze periode. Zo hadden mijn ‘baas’ (ik ben geen hond) en ik ons jaarlijkse beoordelingsgesprek. Ik heb de complimenten gekregen dat ik zo snel mijn plek heb gevonden, van de hoed én de rand weet en met een ogenschijnlijk gemak bezig ben. Hij heeft mijn waardering gekregen voor de mate van vrijheid, wegwijs maken in een netwerkorganisatie en duidelijk aangeven hoe hij zaken graag ziet. Vaak zijn we het daarover eens, soms niet. Daar kunnen we het dan goed over hebben.

Verder had ik het genoegen om mijn medewerkers hun salarisbrieven en soms ook variabele beloningsbrieven te mogen overhandigen. Soms zaten daar positieve verrassingen bij, wat het toch als een soort cadeautje laat voelen. Ze hebben er hard voor gewerkt, dus verdiend.

Op vrijdag sluit ik de werkweek af door met zus samen naar het Vrijdagavondconcert te gaan van het Radio Phil met Karina Cannelakis. Een Amerikaans programma met voor mij twee nieuwe stukken, inclusief elektronische toevoegingen. Mijn oren moeten eraan wennen en het is ook een soort vanzelfsprekendheid dat het erbij zit. De nieuwe muzikant is iemand die een iPad bedient. Want het moet wel gelijk blijven. Met de West Side Story-suite van Bernstein besluiten we een geweldige avond. De man heeft het geheel via de radio thuis gevolgd, zodat ik met hem er goed over kan napraten.
Ondertussen heb ik deze week twee boeken uitgelezen, waaronder Proost van Sigrid Sijthoff. Goed boek, waarmee ik mijn eigen alcoholinname weer behoorlijk terugdring tot onder de Nederlandse norm. Genoeg is genoeg tenslotte.

Omdat de voorraad boeken in de eigen kast op is, doorzoek ik de kast van de man. Daarin vind ik een boekje van Pauline Cornelissen over Japan. Aangezien ik op dit moment in de Japanse hoek zit qua lezen en overweeg om wat Murikami’s te gaan herlezen, komt dat prima uit. Een Nederlandse blik op het wonderlijke land met eigen gewoonten. Op zaterdag ga ik bij Broese dan ook nog wat nieuwe boeken kopen om de komende weken mee te vullen. Het eerste boek is na twee dagen alweer uit. Fascinerend mooi beschreven verhaal. Ergens, in de krant denk ik, kom ik de uitspraak tegen dat het lezen van verhalen over mensen ons sympathieker en empathisch(er) maakt. Bij deze.

Op zondagochtend ga ik een paar uur werken. Dat is ondertussen een uitzondering, meestal is het niet nodig. Maar nu wil ik mijn gedachten ordenen over een aantal zaken, dat doe ik graag in grote rust. Vrijdag had niet voldoende uren en energie om het af te maken, dus doe ik het op zondagochtend. Ook help ik een familielid/oud-collega via een online vergadering met het nadenken over een aankomend sollicitatiegesprek.

Het weekend bestaat verder naast lezen uit sporten en wandelen, nog meer slapen en genieten van uitstekend bereid eten door de man. Met een glas wijn, op de bank, voor de kachel, met de twee katjes aan mijn voeten. Of op schoot. Of in mijn nek. Gewoon gezellig huiselijk.

Tijdens een telefoongesprek komt Charlie aandacht halen. Jaloers?

De volgende werkweek is alweer wat drukker. Ik denk na over nieuwe projecten, bereid een aantal grote presentaties voor, test deze op wat mensen, pas ze aan. Ook maak ik een animatie voor een van de presentaties, breng ik mijn budget op orde. Verder spreek ik veel mensen en probeer het nodige in beweging te zetten of te houden.

Op vrijdag ga ik wandelen door Beerschoten met opnieuw een oud-collega. Mijn keuze en de mogelijkheid om weg te komen uit mijn vorige werkkring is een goede geweest. Er is veel te beleven bij fusies van bedrijven maar ik ben blij met alle verhalen dat deze even aan mij voorbijgaat. Over de dag heen geef ik prioriteit aan zaken die goed voor mij zijn, naast nog wat uren werken. Zo komt er een kind met partner van de man borrelen en zorg ik voor zelfgemaakte mezes. Omdat het kan en veel leuker is dan kopen. Köftes, filodeeghapjes met spinazie/pijnboompitten/fetavulling, tzatziki, geroosterde amandelen. De aoïli mislukt, die moet ik alsnog gaan kopen. De borrel is af met pitabroodjes erbij, en gebakken falafel. Het is een feestmaal, zeker omdat we er eerst champagne en daarna cava bij drinken. We besluiten de avond met bonbons van Puccini en whisky (de mannen dan, ik beperk mijn inname).

Op zaterdag ga ik naar mijn ouders. Ik heb gemberkoek bij me, van de bakker. Mijn moeder heeft gemberkoek gebakken. We hebben regelmatig dezelfde gedachten en soms komt dat samen, zoals nu. We vieren het feit dat we twaalf jaar geleden grootouders/tante geworden zijn. Daarna ga ik aan het werk. Berken rooien. Voor de lunch heb ik er een gedaan, ook grotendeels gekloofd en opgeborgen. Na een snelle lunch gaan mijn ouders rusten en ik de tweede berk rooien. Hier zit beduidend meer en beter hout aan, ik ben er langer mee bezig (geen filmpje). Ik breng met de kruiwagen de eerste stukken weg en zaag vervolgens de rest op kloofbare lengtes. Tevens zorg ik dat de takkenbende weer wat normale proporties krijgt. Na de thee ga ik met mijn vader de bestrating bij het hek iets laten zakken. Nu kan het hek weer open zonder over de stenen te schuren. Tenslotte blaas ik met de grote bladblazer op de rug het wandelpaadje voor de teckel schoon.

Resultaat eerste dag

Mijn moeder en ik gaan daarna een rondje rijden en even naar de Welkoop. Daar kan ik meteen goedkoop tanken. Terug ‘thuis van huis’ stoken we de houtkachel, drinken een borrel, koken en eten we gezamenlijk. Met de fles wijn vertrek ik daarna naar het Boshuis voor een korte avond en een lange nacht. Het is onbewolkt en de hemel staat vol sterren. Ik vraag me altijd af wie er op hetzelfde moment ook omhoogkijkt en daarmee naar hetzelfde kijkt als ik.

Hier een link naar nog een zaagfilmpje.

Op zondagochtend zorg ik eerst dat mijn rug weer uit de kreukels komt met pilates. Na een tweede kop koffie is het alweer licht en kan ik gaan kloven in het bos. Als dat gedaan is laad ik de auto met veel hout van voorgaande jaren, zodat de kachel thuis gestookt kan worden. Daarna ga ik nog wat paden schoonblazen in het bos. Bij de koffie nemen we de agenda voor de komende weken door. Daarna pak ik mijn spullen bij elkaar en met een tot volgende week neem ik afscheid van mijn ouders.

Resultaat rest op zondag, kruiwagens waren iets te zwaar beladen.

In plaats van rechtsaf sla ik linksaf. Ik ga horen hoe het met een oud-collega is, in Appelscha. Ze woont op een prachtige plek. Met haar gaat het helaas minder prachtig door een combinatie van omstandigheden. De fusie heeft hier ook mee te maken. We praten uitgebreid bij. Het is hemeltergend wat mensen elkaar kunnen aandoen. Moe van de verhalen rij ik na de uitgebreide koffie over de Rijksweg naar Meppel en vervolgens over de A28 naar huis. Ook hier zie ik nare dingen. Gelukkig lijkt het alleen blikschade op te leveren, vlak voor mij. Kettingbotsing. Ik wacht rustig tot de weg weer vrij is, alle automobilisten achter mij negerend. De pijlwagen die langszij komt helpt even mee. Lief doen is iets anders dan lief zijn, is mijn algemene gedachte deze middag. Net zoals goed doen en goed zijn.

Thuis kom ik op adem alvorens ik het hout uit de auto ga halen. Aan de man om dat in het rek te krijgen. Met Evensong op de radio schrijf ik dit blog af.