Helaas, de tijden van onbeperkt mijn buikje vol eten zijn voorbij. Ze, het personeel, hebben ingegrepen. Waar broerlief Charlie eet waar hij trek in heeft (en eventueel weer uitspuugt), heb ik nooit genoeg.

Dat deed zich gelden op de weegschaal, die een schone 6,3kg aangaf. Plus die 72kg van haar, want alleen ga ik natuurlijk niet op de weegschaal. Het doet zich ook gelden in mijn springkunsten. Een bureau is met een aanloopje nog wel te doen, de vierde la in zijn kledingkast al niet meer. De hoge kasten in de badkamer zijn al een tijdje niet meer bereikbaar voor mij en daarmee het domein van Charlie geworden. Hij trekt zich daar wel eens terug voor een uurtje dutten.

Daarom hebben we sinds half mei voerbakken die alleen open gaan voor onszelf. Links is die van Charlie, rechts die van mij. Ik heb al een paar keer geprobeerd die van Charlie open te krijgen, maar helaas. Met deze voerbakken kan het personeel afmeten hoeveel ik te eten krijg. Sinds dat het verhaal is, ben ik aan het afvallen. Langzaam maar gestaag. Van 6,3kg naar 6,2kg, naar 6,1kg. Vandaag, 6 weken naar het begin, weeg ik nog maar 6.0kg. Ik vind het een mooie reeks. Gelukkig krijg ik wel genoeg kroeltjes, aandacht, af en toe brokjes en genoeg uurtjes slaap. Daar moet ik het maar mee doen voorlopig. Hieronder de link naar het filmpje.

2020-05-16 19.31.34