De week begint met wandelen en daarna met een beker koffie naar het werk rijden, gezellig bellend met nicht en voormalig collega Nic. In Den Bosch wacht mij een dag vol kennismakingen en standaard rituelen. Het is mijn eerste maandag bij deze werkgever, ik blijk een cruciale rol te hebben in de weekstart. Nu had ik daar al een beetje op gerekend en weet ik moeiteloos te switchen naar het Engels. Nu ik er toch sta vraag ik om een kleine aanpassing in dit ritueel, dat kan op bijval rekenen. In kantoor is het koel, ik ga daar rekening mee houden in de kledingkeuze.

Op dinsdag herhaalt dit ritueel zich ongeveer, alhoewel ik nu na de lunch een vergadering heb, die ik ook prima lopend kan doen. Dus ik zet mijn koptelefoon op en loop met de telefoon in de hand een eerste verkenningsrondje door de buurt. Aan het eind van de middag blijken er geen treinen naar het noorden te rijden, dus neem ik twee medewerkers mee naar Utrecht. We gaan er geen gewoonte van maken, want zij willen graag rond vijf uur de auto in, we hebben toch weer wat file. Ik zet ze bij mij om de hoek af, vanaf daar nemen ze de bus verder.

Op woensdag is mijn agenda een pietsje leger en kan ik zonder vergadering een volgend verkennend rondje wandelen door de wijk. Al is het maar om even tussentijds op te warmen. Deze middag ga ik uit eigen beweging op tijd naar huis, want om zes uur word ik in een virtuele vergadering verwacht om naar de resultaten over het eerste half jaar te luisteren. Onze voorzitter Raad van Bestuur introduceert mij ook nog even heel kort voordat hij van wal steekt. Ditzelfde verhaal gaan hij en onze financiële man een aantal keren doen in de komende paar dagen, voor analisten, journalisten en eigen medewerkers, dus ze zijn blij met de vele vragen die we hebben.

Op donderdag heb ik de primeur van een dag in Amsterdam werken. Ik ken de weg naar dit pand ondertussen al goed, al mijn sollicitatie- en het merendeel van de kennismakingsgesprekken was hier. Toen was ik alleen welkom op de bovenste paar verdiepingen, vandaag zal mijn werkgebied vooral de onderste paar verdiepingen zijn. De slagboom voor de gezamenlijke WTC parkeergarage gaat vanzelf open als ik aan kom rijden, ik blijk een toekenning parkeren op kenteken gekregen te hebben. Superluxe. Dit zijn van die dingen bij dit bedrijf waarvan ik nog geen idee heb hoe het werkt, want dit is niet een autorisatie die ik heb of heb aangevraagd. Ik vermaak mij gedurende de dag met veel gesprekken, een collega heeft superlief een zelfgebakken boterhammetje meegenomen voor ons lunchmoment, ik schud veel handen en vergeet namen. Ook krijg ik een rondleiding en mag ik zelfs even in de Dealing Room buiten de beurstijd om een gevoel te krijgen. Aan het eind van de dag heb ik een eerste bila met mijn ‘baas’ (ik blaf niet), de COO van dit bedrijf. We hebben het over veel verschillende zaken en mijn eerste indrukken. De CFO komt me ook nog even welkom heten, we gaan nauw samenwerken. Tenslotte daal ik weer af naar de lagere verdiepingen waar een bordspellen avond is. Ik weersta de verrukkelijke geuren van de aangerukte pizza’s en ga snel naar huis voor het eten.

Aangezien ik op vrijdag ga golfen, hoef ik geen ochtendwandeling te maken van mijzelf. Ik zit daarom al om zeven uur achter de laptop en ik werk stug door tot elf uur met het bijwerken van administratie, veel informatie consumeren en een paar online vergaderingen. Daarna gooi ik de golftas in de auto en controleer ik voor de zekerheid dat ik alle regenspullen bij me heb. Op de golfclub word ik hartelijk welkom geheten door de organisator Robin, tevens mijn golfpartner voor vandaag.

Aangezien hij druk is met van alles en ik de weg ken, ga ik lekker warm spelen, in poloshirt. Even voor een uur maak ik kennis met Ronald en Roland, onze flightgenoten. Aangezien Robin organiseert, vertrekken wij gewoon van hole 1 en hoeven we niet eerst naar de andere kant van de baan te lopen. Stipt om een uur slaan we af. Robin gooit zijn eerste bal meteen de bloemenwei in, dus ik moet zorgen dat mijn bal speelbaar is. Want na het afslaan is het de bedoeling dat we om de beurt met de best liggende bal doorspelen. Dat wordt de eerste paar holes vooral mijn bal, eigenlijk is dat op het grootste deel van de holes het geval. Alhoewel mijn drives niet super zijn, totdat ik een keer boos ben op mezelf en eens flink uithaal, zijn ze beter dan van mijn partner. Zijn slagen naar de green zijn beter, mijn putten maakt uiteindelijk het werk af. Desondanks staan we niet super te spelen en hebben we wel heel veel lol. Onze partners spelen superrustig, te rustig voor mij. Ze spelen wel beter, dus misschien moet ik het me mezelf gaan aanleren. Rond zes uur zijn we terug in het clubhuis, niet eens als eersten. Dat had wel gemoeten, maar het is wat het is. Na een glaasje wijn en het uitrekenen van onze scores, ga ik me opfrissen en omkleden. Om even na zevenen gaan we namelijk aan tafel. De zwarte en witte brigade maakt het ons erg naar het zin met een heerlijk vistrio en daarna biefstuk met pepersaus. Ondertussen kan ik heerlijk converseren met mijn flightgenoten en wisselen we ervaringen uit ons werkgebied uit. Na een koffie toe neem ik afscheid, ik wil graag op tijd gaan slapen.

Want op zaterdag staat er een concert van Wouter op het programma, in Bergen op Zoom. Gelukkig gaat zijn vrouw Sonja ook mee, dat geeft meer mogelijkheden qua registreren. Vanaf Vianen rijden we samen over Neerlands wegen, we zijn ruim op tijd ter plekke. Daar worden we van harte welkom geheten. Terwijl Wouter nog even bijkletst met de ontvanger, proberen Sonja en ik alvast uit te zoeken hoe het orgel ongeveer werkt. Op een onderdeel na komen we eruit, tegen de tijd dat Wouter op de bank plaats neemt kunnen we aan het werk. Terwijl Sonja de prachtige kerk met woelige historie gaat bekijken, er is een permanenten tentoonstelling, zoeken Wouter en ik de registraties van de eerste stukken uit. Dit is allemaal goed te doen voor mij alleen, het is beginstanden klaarzetten en een paar kleine wijzigingen aanbrengen gedurende de delen of tussen delen in. Na een uur zijn we toe aan de laatste twee stukken, daarin is er meer werk te doen. Samen met Sonja zoeken we ons een weg en deze stukken spelen we ook helemaal door na al het uitzoekwerk. Ondanks dat we slechts een pauze van een paar minuten hebben gehad, is het al bijna een uur tegen de tijd dat we klaar zijn. Dan gaat de kerk open en heb ik tijd voor nog wat laatste aantekeningen verwerken en een paar zaken droog doornemen. Want om kwart over een vangen we alweer aan, maar dan nu voor het echt.

Zoals bijna altijd speelt Wouter prachtig en doe ik veel handelingen op het juiste moment. Precies om twee uur sluiten we af en kan Wouter het welverdiende applaus in ontvangst nemen. Ik breng het orgel en de omgeving weer in de stand zoals we die aantroffen bij binnenkomst en maak daarna zelf een rondgang langs de tentoonstelling. Rond drie uur zijn we allemaal zover dat de BMW weer aangetrapt kan worden. Ik rij ons met een lichte vertraging vanwege drukte op de wegen terug naar Vianen, waar zij overstappen in hun eigen auto. Thuis ga ik op de bank liggen, met de twee bruine monsters tegen me aan. Met een wijntje zak ik zo langzaam de avond in.

Op zondag begin ik de dag zonder pilates en zonder wandelen. Ik ga werken. Ondanks dat ik al wel aan de contracturen zat deze week maak ik gebruik van de nog relatieve rust om me te verdiepen in een paar dossiers. Deze werkomgeving heeft heel veel gedocumenteerd en in processen gegoten. Vervolgens moet je vooral de mensen achter de processen kennen om iets (snel) gedaan te krijgen, heb ik al ontdekt. Waar een groeiend bedrijf wel vaker tegenaan loopt, is mijn ervaring.

Als ik het werk gedaan vind, loop ik naar de stad. Het is de tijd van het jaar voor het Festival Oude Muziek, dus ga ik lunchen met Hillie en Meindert. Hillie is een voormalig werknemer van mijn voormalige werkgever, die vorig jaar na 50 jaar met pensioen is gegaan. We hebben een nieuwe traditie gemaakt van jaarlijks even samen lunchen, als zij in Utrecht zijn. Nu dus. We kletsen uitgebreid bij en eten ondertussen een broodje bij De Rechtbank. De rest van de middag ga ik weer verder, samen met neef Rogier, met het familiearchief doorspitten.