Op dinsdag hoef ik pas rond negen uur op het nieuwe werk te zijn, mijn voorganger is aan het afbouwen richting zijn vakantie. Dus na de pilates en de ochtendkranten ga ik eerst wandelen. Eens even nadenken wat ik uit deze dag wil halen terwijl ik de ene voet voor de andere voet zet. Ruim op tijd meld ik mij op het nieuwe werk en maak ik kennis met de receptioniste. Ik krijg mijn toegangspas uitgereikt maar aangezien ik niet weet waar ik moet zijn, laat ik mij ophalen. Na een rondje handen schudden en bijna alle namen weer vergeten, ga ik inloggen op een nieuwe laptop, krijg ik informatie te horen en ondertussen teken ik de Bankierseed. Dat zou een betekenisvol moment moeten zijn maar is het niet. Ik schrijf deze op mijn lijstje van mogelijke veranderpuntjes. Nadat ik succesvol ben ingelogd en de nodige installaties heb gedaan is het tijd voor het eerste kennismakingsgesprek. Ik weet de manager in kwestie te verleiden om tot een persoonlijk gesprek te komen. Tussen de verschillende gesprekken door, die allemaal een persoonlijke noot in zich hebben, probeer ik wegwijs te raken in de nieuwe agenda, voeg ik alvast wat zaken toe die voor mij belangrijk zijn, constateer ik dat ik op 25 augustus prima naar een invitatiewedstrijd op de Haar kan maar op 13 september echt niet kan gaan golfen met Harry en Maarten. Ik informeer de verschillende partijen van de mogelijkheden en onmogelijkheden, terwijl er nieuwe afspraken blijven binnenkomen. Aan het eind van de dag zit mijn hoofd vol met informatie en rij ik rustig naar huis. Daar staat het eten al klaar. Ik klap daarna de laptop weer open om wat vragen op te schrijven voor mijn voorganger en mijzelf.

Op woensdag kan ik eerder naar het werk, desondanks hou ik het ochtendwandelingetje er even in. Even voor acht uur probeer ik uit of ik al zelf de garage in kan, maar helaas, dat kan nog niet. Ook mag ik het pand opeens niet meer in, de receptioniste helpt me even op weg.  Ik probeer uit hoe het bevalt om de 5^e verdieping per trap te bereiken. Het lukt, maar het gaat enige oefening vergen om het niet buiten adem te gaan doen. Ook vandaag heb ik veel kennismakingsgesprekken en ondertussen probeer ik door het inwerkdocument heen te komen en krijg ik nog voldoende gelegenheid van mijn voorganger om vragen te stellen. Gelukkig is er ook tijd om samen te lunchen, het uitzicht vanaf de 12^e verdieping is fenomenaal. Voordat ik naar huis ga zorg ik dat ik alle vragen, opmerkingen en gedachten gedocumenteerd heb, zodat ik thuis de laptop niet meer open hoef te klappen.

Op donderdag blijken een collega en ik de enige op kantoor te zijn van ‘mijn’ afdeling. Ik heb genoeg digitale afspraken om veel in een hokje te zitten, we gaan wel gezellig samen lunchen. Rond vijf uur, een uur eerder dan de vorige dagen, vind ik het genoeg geweest en ga ik richting auto. Dat zal voorlopig wel de laatste keer zijn dat ik dit tijdstip kies, want ik kom in de file terecht. Later weggaan heeft voordelen ontdek ik.

Het bureau stond tijdelijk op boeken, de kamer loopt erg af. Dankzij de man is het bureau aan een kant netjes opgehoogd

Op vrijdag werk ik thuis. Na de nieuwe traditionele ochtendwandeling, zorg ik voor een goede opstelling van laptop, toetsenbord en muis zodat ik zonder klachten kan werken. Ik heb slechts twee online vergaderingen, de rest van de dag is om informatie tot mij te nemen. Ook schrijf ik een introductie aan mijn afdeling, zodat ik niet 55 keer hetzelfde verhaal hoef te vertellen. Ik stop er een link in naar mijn CV op internet (LinkedIn) en ook een link naar een filmpje waarop te zien is wat ik doe als registrant. Bomen zagen heb ik maar even achterwegen gelaten qua beeldmateriaal. In de middag kijk ik wat digitale boodschappen van verschillende directeuren en leden RvB van de nieuwe werkgever terug van de afgelopen twee jaar. Dat geeft een mooi beeld wat de toon van de communicatie is en hoe er leiding gegeven wordt aan deze organisatie.

Uit Cultuurbeïnvloeding van Alex Straathof

Aan het eind van de middag ga ik even van Wouter horen hoe zijn vakantieperiode was en samen de agenda voor de komende weken doornemen. Er staat het nodige op de rol qua concerten, ik vind het erg fijn om alvast enig beeld te hebben bij het hoe, wat en waarom van de verschillende evenementen.

Op zaterdagochtend gebruik ik de ochtendwandeling om croissantjes te kopen en nog even een klein bakje Griekse yoghurt te halen voor mijzelf voor het ontbijt op zondag. Ik ga namelijk weer een gewoon weekend naar mijn ouders, de nieuwe BMW wordt even getest op een wat langere rit. Ik heb zowel het staartje van de file voor de Ketelbrug als een open brug bij Driesluis te pakken, daardoor rij ik iets over half elf pas het erf op bij mijn ouders. Ik krijg een kop koffie, we praten uitgebreid bij. Daarna help ik mijn vader met wat uitzoekklusjes voor de computer en bedenken we wat we vanavond willen eten. Ik kleed mij daarna om in werkkleding omdat de goten van het Boshuis schoongemaakt moeten worden. Na de aansluitende lunch ga ik een lange middagdut doen en daarna boekje lezen. Om vijf uur gaan we aan de borrel, aansluitend koken mijn vader en ik. Na het eten trek ik mij terug in het Boshuis om op tijd te gaan slapen.

Op zondag ben ik gewoon weer om half zes wakker. Na alle ochtendrituelen spring ik over het houten hek en loop ik naar de Dellebuurster heide. De hei hier is nog niet helemaal in bloei, desondanks maak ik een heerlijke ronde. Aansluitend drink ik nog een kop koffie onder het toeziend oog van de poes. Daarna gaan we nog even de grote honden uitlaten in het bos. Ik raap mijn spullen weer bij elkaar, doe de kleine afwas in het Boshuis en sluit af. Ruim 1,5 uur later ben ik weer thuis, precies op tijd voor de lunch. Omdat ik energie over heb, ondanks dat het lekker warm weer is, ga ik nog even naar de golfclub om mijn swing te oefenen. Die invitatiewedstrijd komende week kan ik misschien niet winnen, maar ik kan wel mijn best doen hoge ogen te gooien. Ik werp nog een schuin blik op mijn agenda voor de komende week. Ik ben er min of meer klaar voor.