Na een rustige reis per trein en boot naar Terschelling West ga ik met de bus op vrijdag einde middag naar Oosterend. Ik geniet van het theater dat inchecken heet en bagage behandeling. Op tijd realiseer ik mij dat ik de halte Oosterend moet hebben en niet de eindhalte Oosterend Wierschuur. Ondanks dat de boot met ruim een kwartier vertraging uit Harlingen is vertrokken en dat ook niet echt heeft ingehaald op de reis, ben ik slechts een paar minuten later dan bedacht bij de Heeren van der Schelling. De man zit aan de Cola zero in de schaduw, ik begin met een glas witte wijn. Als ook de vrienden C en R zijn komen aanlopen verhuizen we nog even naar de zon aan de andere kant van het terras en na het eerste glas naar binnen. Vriend P sluit een uur later aan, dan zitten wij net aan ons voorgerecht en is de fles rosé bijna leeg. Er wordt hier met veel liefde en kunde gekookt, de opgemaakte borden zijn plaatjes. Desondanks is het gezelschap nog beter en praten we uitgebreid bij. Na een heerlijk hoofdgerecht en ook nog een toetje is het half tien en ben ik toe aan een bed. Met de man loop ik de hoek om naar Camping Duinkant. Hij is er al een week en heeft zich volledig gesettled, ik hoef alleen nog maar even te helpen met een deel van het bed opmaken om er daarna in te vallen.

Er lopen twee wandelsporen over het wad

Op zaterdag slapen we zowaar uit, het is pas zes uur als we opstaan. Het is lekker koel en na alle ochtendrituelen met heerlijke zelfgemaakte espresso en een bakje yoghurt voor mij loop ik naar de weg. Het is dan acht uur, vriend R komt mij ophalen. We rijden naar de Waddendijk bij Lies, parkeren de auto en steken de dijk over. Met een emmer in de hand lopen we het wad op, hij in hoge laarzen, ik met waterschoenen aan. Het is eb, anders kan dit niet. Vijf meter op het wad buig ik mij voorover en trek een oester uit het wier. Deze heeft de juiste grootte, is goed gesloten en mag daarmee in de emmer. Ik heb mijn eerste oester ooit geplukt. Daarna duurt het even voordat ik weer een goed exemplaar weet te vinden, te klein komen niet door de keuring want mogen nog een jaartje groeien, te groot ook niet want die zijn niet open te krijgen, als ze al een tijdje droog liggen zijn ze ook niet goed want mogelijk erg modderig enzovoort. Ik leer vrij snel dat ik net onder de waterlijn aan de rand van het wier moet zoeken om de beste exemplaren te vinden. Zo lopen we een rondje langs mooie plekken om ruim twintig oesters te bemachtigen. Rob spoelt ze regelmatig door water in de emmer te laten lopen en een paar meter later het water weer weg te laten lopen. Na een uurtje zijn we terug bij de auto, er zit helaas wel een halve kilo wad in mijn schoenen. De auto kan er gelukkig tegen, bij M (de moeder van vriendin C) thuis worden de oesters nog een paar keer met vers water gespoeld en kan ik mijn schoenen uitspoelen voordat ik ze weer aantrek. Binnen krijg ik koffie.

Grote oogst

Daarna splitst de groep zich. M blijft lekker thuis, de dame is alweer 87. R, C en manlief gaan naar een voorstelling, waar ze P ook weer ontmoeten. Hij moest nog even een fiets en een vriendenbandje regelen. Ik loop terug naar de tent voor de rest van mijn ontbijt en een boek lezen.

Aan het eind van de ochtend pak ik de bus naar West waar ik snel even wat winkel, kibbeling eet en de bus terug naar Oosterend neem. Daar ga ik even bij De Streken kijken bij de Waddendijk.

De Streken, links bij opkomende vloed, rechts bij hoogwater

Terug bij de tent tref ik de man aan, bezig om zijn blog bij te werken. Als hij om drie uur vertrekt naar nog een voorstelling leg ik mijn boek aan de kant en ga even een uurtje slapen. Aan het eind van de middag loop ik nog een keer naar De Streken, het is nu hoogwater. Dat is nog niet helemaal doorgewerkt in het werk, dan moet ik blijkbaar later zijn. Daarna meld ik mij bij M thuis. R is druk bezig met de voorbereiding van het eten, M zit beschut buiten een boek te lezen. C en P komen uit de voorstelling terug. De man is even de fiets bij de tent terug aan het zetten en wat zand van zich af aan het kloppen en komt dan wandelend ook aan. Wij hebben dan al een borrel ingeschonken gekregen en een borrelhapje gehad. R deelt ook de eerste portie oesters rond. Ik ben tot nu toe geen zeer grote liefhebber van oesters geweest maar deze zijn zo krakend vers, romig en zelf vergaard, dat tilt de smaakbeleving wel tot een veel hoger niveau. Heerlijk.

We proberen ook een paar oesters van de barbecue uit, met een kerrie-creme fraiche saus. Ook heel erg lekker. Verder krijgen we de nodige gangen uitgeserveerd, inclusief een rabarber-appel tarte tartin met bramencoulis, warm uit de oven. Alle vruchten komen uit eigen tuin, super! Ze serveren er ook nog een cranberry-wodka cocktail bij. De man en ik zwalken daarna over het Duinpad rustig naar de tent.

Op zondag heb ik een reisdag, maar niet voordat ik naar het Noordzeestrand en terug ben gewandeld. Ook bedwing ik de mailbox van het werk en help ik wat toekomstige (maar niet voor mij want ik vertrek bij dit bedrijf) collega’s met wat testwerk in de vroege uren van de dag. Ik zie ook wat verheugende berichten in de mailbox, al het harde werken van de afgelopen maanden heeft geresulteerd in een aanstaande goedkeuring van een van de toezichthouders van de voorgenomen verkoop van mijn werkgever aan een concurrent. Dan weet ik weer even waarom ik al die uren erin gestoken heb.

Vandaag is qua temperatuur een andere dag dan gisteren. Toen stond er nog een behoorlijke bries en was het alleen in de zon en uit die wind echt warm. Vandaag is er bijna geen wind en moet ik zelfs om half zeven ’s ochtends al de jas uitdoen bij het lopen. In de zon is het veel te warm dus krijg ik mijn tweede espresso in de tent geserveerd. Ik verzamel mijn spullen, krijg ook de slaapzak van de man in mijn tas en om half elf ga ik richting bushalt. De man gaat zijn jas ophalen bij M, daar is die gisteravond achtergebleven. Aangezien ook zijn portemonnee erin zit, wel een handig item om weer te hebben.

Vertrek uit Terschelling west, aankomst in Harlingen, foto's door de man

Ik ga met de bus naar West en kan vrij vlot aan boord van de snelle boot. Geheel verdiept in het schrijven van dit blog vertrekken we, ik zie dan ook niet dat de man op de kade ons staat uit te zwaaien. Hij is naar West gefietst blijkbaar. De boottocht is snel gedaan, aansluitend pak ik de trein naar Leeuwarden om vanaf daar met de auto naar huis te rijden. Daar zal ik de kattenoppas aflossen in het verzorgen van de bruine monsters, a.k.a. zijne koninklijke hoogheid Charlie en hare keizerlijke hoogheid Leila.