Mijn eerste serieuze relatie was met een treinfanaat. Marnix heeft een keer zijn koffer in de trein laten staan en wist precies waar het materieel zou eindigen die dag. Hij is daar naartoe gereisd en heeft zijn koffer zelf weer uit het rek gevist. Dat hij vergeten was mij te melden dat hij hierdoor niet op tijd op onze afspraak zou komen…..daar zeurt alleen een kniesoor over. Hij kon ook uren op een muurtje op een station zitten om de nodige treinen voorbij te zien komen.

Recent kwam ik Michel Schellekens weer tegen, alweer vele jaren voorzitter van de Miljoenenlijn. Hij heeft mij persoonlijk, wij waren ooit collega’s, een keer rondgeleid daar in Simpelveld en we hebben toen een ritje gemaakt. Met een stoomtrein vergt dat toch al snel 2 dagen voorbereiding voordat de ketel op temperatuur is. Hij heeft recentelijk geheel verdiend eindelijk een lintje gekregen voor al zijn noeste vrijwilligerswerk daar in Simpelveld.

Treinreis kort

Dankzij een vrije dag en de schoonmaakster in huis, had ik besloten deze vrijdag mij te gaan verpozen in de stad. De kledingkast kon nog een aantal nieuwe basisstukken hebben. Ik vind niet alles in de stad, die vooral bevolkt wordt door dames of onder de 12 of boven de 55. En ik dan. Tussendoor lunch ik even bij de Bijenkorf, gewoon omdat ik tijd heb. Daarna loop ik naar Utrecht Centraal, een plek waar ik alweer bijna vijf jaar niet meer ben geweest. Die dikke leaseauto is meestal wel waar ik ben en gaat daar naar toe waar ik moet zijn. De trein doet dat nooit. In dit geval neem ik de trein naar huis. Van Utrecht Centraal naar Utrecht Maliebaan. Gewoon omdat het kan en omdat ik het nog nooit gedaan heb. Zo kan ik mijn huis weer eens vanuit een ander perspectief bekijken. Ik moet daarna nog wel een eindje lopen om er weer te komen, ook deze trein gaat niet daarheen waar ik moet zijn.