De week begint met op zondag samen met mijn vader een bessenperk ontdoen van de toplaag, het antiworteldoek terugslaan, de aarde daaronder aanvullen en de bessen een flinke portie compost geven. Daarna kan het antiworteldoek terug op het bed en verspreiden we verse snippers. Naast de reguliere taken zoals honden uitlaten, hout aanvullen en hout in de auto zetten (voor mij thuis) ben ik hier de hele zondag mee bezig. Aan het eind ziet het er netjes uit, maar als ik je er niet op wijs, zie je het zomaar over het hoofd.

De rest van de week is druk, ik moet een aantal dossiers noodgedwongen laten liggen. Ondanks dat collega’s denken dat hun prioriteit en gebrek aan planning mijn probleem is. Helaas, ik werk volgens een strak regime op dit moment, anders wordt het chaos.

Op woensdag onderbreek ik het werk voor een herdenkingsdienst van een overleden…ja, wat zeg je van zo iemand. Mede-bestuurslid en uitvoerder om het plan van Wouter om een koororgel in de kathedraal mogelijk te maken, kennis, mede wijkbewoner, vader van schoolgenoten. Waar ik gerekend had op een uurtje in een harde kerkbank zitten blijk ik gewoon boven bij het orgel op de mij vertrouwde plek nog wat hand- en spandiensten te kunnen verlenen. Dat past mij beter, ook in deze setting. Geef mij vooral wat te doen. Altijd.

Het graf aan het eind van de dag

Met Pasen heb ik een weekend van drie dagen. In tegenstelling tot de banken werken de verzekeraars op Goede Vrijdag wel. Op donderdag was ik op bezoek bij een aantal bankiers, zij keken erg uit naar een extra lang weekend. Ik probeer op vrijdag mijn werk in een zodanige vorm te krijgen dat ik alleen maandag(ochtend) hoef te werken. Dat lukt.

Dat betekent desondanks dat ik op zaterdagochtend al vroeg wakker ben. Eigenlijk is het de schuld van de katjes. Om half vijf sta ik op en ga ik brooddeeg maken. Tijdens het rijzen werk ik het ochtendprogramma af van krant lezen tijdens koffie, ochtend gymnastiek, rondje wandelen, naar de bakker gaan. Dat soort zaken. Het brood is dan al afgebakken, ik kan door naar de golfles in Hilversum. Daarna loop ik de stad in voor witte sneakers. Ik kom met van alles thuis, maar niet met witte sneakers. Daarna nestel ik mij met een boek op de bank, voor de houtkachel en neem een medicinaal glas port.

Leila probeert een nieuw golfvestje van mij uit

Op zondag doe ik nog rustiger aan. Ik ruim mijn klerenkast op, verstel wat zaken, moet stopwol kopen om nog wat andere zaken te maken en gooi uiteindelijk wat zaken weg die ik echt niet meer aan mag van mijzelf. Wel netjes in de kledingcontainer natuurlijk, in de hoop dat in ieder geval een deel herbruikbaar is. We eten ’s avonds asperges, ik mag ze koken met botersaus. Verder lees ik nog een boek.

Op maandag begint de dag met de wekker, op de normale werkdagtijd. Na alle ochtendroutines zit ik om zeven uur achter het werk. Ik worstel mij door de dossiers heen waar ik de afgelopen week geen tijd voor had. Na het echt belangrijke werk ga ik beneden nog een kop koffie drinken en de rest van het zelfgebakken paasbrood opeten, samen met de man. Daarna begin ik onder het genot van een Mattheus Passion met het leegruimen van de woonkamer. Zoals altijd vergeet ik de mop en bijbehorende emmer uit de kast onder trap te halen. Dus ik moet de chaisse longue, die met vereende krachten in de gang is gezet, een stuk optillen terwijl de man dit niet onbelangrijke item uit de kast vist. Ondertussen hebben we ook de andere zaken die meer dan twee handen nodig hebben verzet en van de vloer gehaald. Aangezien de man wat last heeft van een hartritmestoorning doe ik iets meer dan anders, namelijk ook het zuigen. Hij dweilt daarna in verschillende beurten de vloer met schoonmaakmiddel, terwijl ik doorwerk. Als de vloer weer helemaal droog is, breng ik vervolgens de olie aan, met een katoenen doek en achteruit schuivend met een handdoek onder mijn knieën. Zo werk ik mijzelf de achterdeur uit, om via de gangdeur, over de chaisse longue en andere meubelstukken terug op de drempel van de woonkamer uit te komen. Daar kan ik de muziek uitzetten. Daarna werk ik nog een uurtje. We lunchen deze keer vanuit onze alternatieve keuken op de eerste verdieping.

Huiskamer voor en na de olie

Daarna ga ik de stad weer in. Nu slaag ik wel voor die witte sneakers, nog een paar andere schoenen en nog meer schoenen. In tegenstelling tot online kopen….hebben ze mijn maat vaak niet maar in een volgende vestiging weer wel. Dan blijkt dat de pasvorm toch echt niet goed is maar komen ze wel met een alternatief. Verder had ik een lijstje om de Vanilia leeg te kopen. Helaas, ze zijn uitermate slecht gesorteerd, ondanks dat ze net weer een nieuwe collectie hebben. Ik kan wel even pasvormen proberen en stoffen voelen, zodat ik thuis de rest kan bestellen. Daarmee heb ik mijn kledingkast weer grotendeels op orde voor het komende seizoen en potentiële nieuwe werkgevers. Weer even iets netter, kwalitatief goed spul dat jaren mee kan. Mijn Vaniliapak uit 2006 heb ik tenslotte ook nog steeds en draag ik af en toe ook nog. Ik heb zelfs nog een jurk en een jasje uit de vorige eeuw in de kast hangen. Echt goede kwaliteit verloochent zich niet en nu ik weer minstens vier dagen op het werk ben en niet alleen maar achter schermpjes zit, telt het allemaal weer mee.