De werkweek was weer uitdagend en wisselend qua intensiteit. Er moest iets af op vrijdag, daarvoor moest ik op de nodige momenten ingrijpen om de juiste woorden op de juiste plek te krijgen. IT is blijkbaar een vak dat niet iedereen zodanig kan opschrijven dat er het juiste staat. Woensdag was er ook een vergadering geweest met collega’s, toekomstige collega’s en de nodige externe adviseurs. Op donderdag hebben we die vergadering in kleiner comité nogmaals gedaan, nu met mij erbij. Na 8 minuten had ik iedereen duidelijk gemaakt wat we gingen doen en waarom. Daarna hebben we nog 20 minuten gebruikt om ervoor te zorgen dat iedereen dat verhaal in de juiste woorden kon herhalen. Datzelfde verhaal had ik dinsdag ook al aan iemand verteld, dit is blijkbaar mijn nieuwe taak voor dit moment.

Vincent Verspeek aan het werk met taartjes

Op vrijdag ben ik de hele dag in Den Haag voor een grote kickoff. Daarin vertel ik lang en breed wat er de komende maanden van ons verwacht wordt op de verschillende onderwerpen qua nieuwigheid, waarom ik bepaalde beslissingen heb genomen, wat we al aan het doen zijn en waar we staan. Ook sta ik lang stil bij de scope van wat we wel en niet doen. Sommige collega’s hebben de neiging om mooie oplossingen te maken, daar hebben we nu geen tijd voor. Het moeten werkende oplossingen zijn, die gaan we daarna mooi maken.

Op vrijdag werk ik ook aan de afsluiting van de eerste maand. Het is het nodige puzzelen om alles weer goed verwerkt te krijgen. Ik doe wat ik kan.

Verder was er gewoon veel gezelligheid in de week. Nicht D. kwam woensdag eten, de man en ik maken vrijdag samen spruitjes met kaasfondue, op zaterdagmiddag bak ik pannenkoeken voor de lunch. We plannen wat etentjes en andere gezelligheden. Verder werk ik hard door aan mijn golfswing en algemene conditie door te blijven wandelen. Ook als het wat miezert.

Op zondag rij ik op de gebruikelijke tijd met de auto vol naar het Noorden. Ik heb taartjes bij me, die we bij de koffie delen. De reden vandaag? Ik ben vandaag dichter bij de 50 dan bij de 45 lentes. Precies. Als dat geen goede reden is voor taartjes, dan weet ik het ook niet meer.