Door dichte mist rij ik met wat extra aandacht donderdag naar het werk, voor een volle dag vergaderingen in verschillende settings. Aan het eind sluiten we de dag nog even af met een borrel, voordat ik weer naar huis rij. Om de volgende ochtend, nog geen 12 uur later, weer naar het werk te rijden, met een podcast van het werk op de koptelefoon. Ik heb vandaag onder andere een beoordelingsgesprek met de nieuwe baas. Hij pakt zaken anders aan dan ik en vind daar wat van. Net zoals ik wat van zijn manier van werken vind. Levert boeiende discussies op.

Op zaterdag begin ik de dag langzaam. Ik kan nog net planken voordat ik me naar de golfles moet spoeden. De wintertraining is begonnen, terug aan de swing werken. Aansluitend ga ik wat boodschappen doen en een paar uur werken. Na de lunch kruip ik in bed, met de katjes, om te slapen. Want vanavond mag ik extra scherp zijn voor een concert.

Ik meld mij om kwart over vijf in de Janskerk in Utrecht, in concertkleding. De kleding valt behoorlijk ruim, zodat het niet opvalt dat ik extra laagjes aan heb getrokken. Kerken zijn tegenwoordig een stuk kouder met de huidige energieprijzen. Wouter is al bezig met het uitzoeken van beginstanden en een aantal overgangen. Het is een ingewikkelde productie vanavond, met Toonkunst Utrecht o.l.v. Jos Vermunt, solisten, blazers en slagwerk. En natuurlijk orgel, anders zou ik er niet zijn.

De hoeveelheid registerknoppen is overzichtelijk op dit orgel, daarom kunnen we snel werken. Aansluitend repeteren we met alle aanwezigen ons door het grootste deel van het programma heen. Met de nadruk op grootste deel. Want als ik slecht droom over concerten gaat het over 2 dingen:

1. Het orgel is alleen bereikbaar via enge ladders of trappetje
2. Ik krijg een stuk muziek op de lessenaar dat ik nog niet eerder gezien heb.

Dat eerste is me eigenlijk nog nooit overkomen, anders dan een orgel in Culemborg (als ik er heel hard over nadenk), dat tweede dit weekend helaas vaker.

Het is uitverkocht. Dat wordt een volle bak.

Tijdens de repetitie stemmen we het een en ander goed af op de aanwezigen qua sterkte, tempi (Wouter) en voor de zekerheid ook nog even de volgorde der dingen. Ik bemoei me minder met een aantal zaken dan anders, waarbij ik het naadje van de kous wil weten om een topprestatie neer te kunnen zetten. Vandaag is niet zo’n dag. Na de Ceremony of Carrols van Britten, waar wij geen rol in spelen, volgt een arrangement van Wouter van de Pastorale van Cesar Franck. Als er dan toch het nodige koper en slagwerk aanwezig is op de 200^ste geboortedag van deze belangrijke componist, dan kunnen we wel even een stukkie doen. Daarna begint voor mij het bibbermoment. De muziek, in dit geval het Gloria van Rutter, is mij niet geheel onbekend. Ik heb deze de afgelopen week een aantal keer beluisterd. Het is echter toch echt iets anders dan de muziek ook voor je ogen hebben en moeten anticiperen. Voor de eerste keer. Dat geldt gelukkig alleen voor deel I, niet voor het tweede en derde deel. Dat anticiperen lukt dan ook niet helemaal naar mijn zin. De rest van de delen kunnen we met wat heen en weer gepraat tussen Wouter en mij tot een heel feestelijk einde brengen. Het koor zingt uit volle borst en bij de laatste Christmas Carrol doen minstens vierhonderd van de aanwezigen bezoekers ook mee. Het is dat het dak stevig op deze kerk zit, anders was het eraf gegaan.

Ik ga van de koude kerk snel door de koude stad naar het koude huis voor een nacht slapen.

Programma van zondag.

Zondagochtend ben ik op tijd weer wakker en na wat planken ga ik werken. Ondertussen bak ik gevulde speculaas voor het werk. Na de lunch, om half twee, zit ik in een andere koude kerk, de St.Catharinakathedraal, klaar voor repetitie. Die begint door een uitlopende mis pas een kwartier later. Ook nu spelen we hele delen van het concert niet, vaak wel kop- en staart van zaken. Ik zet mijn verstand op nul, probeer te onthouden wat er te onthouden valt en vergeet toch ook weer zaken. Dit is niet mijn manier van concerten geven, desondanks is ook hier de sfeer die alles doet. Er wordt heerlijk muziek gemaakt met het gebruikelijke gedoe rondom de vele changementen van kinderen van 8 tot ergens in de 60. Aangezien ik geen storende fouten maak, zover ik weet, is het vandaag wat het is. Dankzij een klein kacheltje bij het orgel is het zelfs goed te doen in de alternatieve concertkleding (blauw vandaag). Voor aanvang van het concert hadden koster, organist en ik het even over de afgelopen 37 jaar in deze kerk, aan de hand van de kerststal. Ik kom al langer in deze kerk, het moet nu ongeveer 44 jaar zijn en ik kan mij die grote kerststal nog herinneren uit de beginjaren. Die is nu vervangen door een door het Catharijne Convent neergezette tentoonstelling in twee delen met meer dan 500 figuren. Ik weet niet of ik deze overdaad mooi vind.

Na het welverdiende applaus voor alle uitvoerende spoed ik mij door de koude stad naar huis om daar voor de houtkachel te gaan opwarmen. Ik ben dankzij de kou, vooral buiten trouwens, wat aan het eind van mijn Latijn, en val daarom op de bank al in slaap. De katjes houden mij gezelschap, zacht snorrend, net zoals de houtkachel.