Ik ben rond half elf in het Noorden en parkeer de auto voor het hek. Ik ben steeds handiger aan het worden met over hekken klimmen en doe het nu onder het toeziend oog van mijn moeder en grote hond Paco. We gaan koffie drinken met de meegebrachte cinnamon buns van de Veldkeuken. Even de stand van het leven doornemend, en de klusjes doornemen voor vandaag en later deze winter.

Na de koffie kleed ik mij om in zaagbroek, laarzen en helm met oorbescherming. De kettingzaag is voor onderhoud weggeweest, ik ga in het houthok kijken hoe deze nu is. De ketting is machinaal geslepen, helaas nog net zo scheef als ik dat had gedaan. Dus die moet ik nog even terugzetten bij een volgende gelegenheid. Verder gaat de zaag weer als een warm mes door zachte boter heen en is het toerental ook goed. Dus waag ik mij aan het vellen van twee door en door rotte bomen. De techniek daarvoor is een pietsje anders dan bij een gezonde boom, doordat de valkerf meestal niet volledig is en de breuklijst onbetrouwbaar. Helaas is dat in beide gevallen hier aan de hand. De eerste boom valt daardoor tien centimeter meer naar rechts dan ik bedacht had en neemt een tak van een andere boom mee.

De andere boom is een hanger en veel groter dan ik mij herinnerde uit de stormschades. Desondanks doet deze boom wel wat ik wil, namelijk van mij wegdraaien en doorzwiepen bij het benaderen van de breuklijst. Ik zaag alles aan blokken en de takken op handzaam formaat. Daarna kloof ik de eerste boom in het bos tot haardhout en stapel het op in de kruiwagen. Het is eigenlijk net te veel voor 1 lading, maar eigenwijs als ik ben, zal het moet het zo het bos uit naar de houtschuur. Voordat ik een grote beker thee en lunchbroodje ga doen, zorg ik nog even voor de houtvoorraad voor thuis door de achterbak van de auto vol te gooien.

Dan is het rustuur voor ouders en honden. Ik kan daarentegen gewoon door. Met de kloofhamer en kruiwagen vertrek ik naar het bos om de tweede boom in blokken te kloven. Drie kruiwagens verder en met de nodige rust tussendoor, is ook deze boom opgeruimd. De verkoudheid zorgt voor een niet helemaal optimale conditie.

Ik bereid dan de volgende klus voor, bladblazen. Mijn vader heeft al een beginnetje gemaakt met de hand, waardoor ik een looppad heb. Dat beginnetje maak ik af, ook met de hand, omdat het rustuur nog niet voorbij is. Als grote hond Paco zich komt melden, kan ik de tweetakt bladblazer vullen met benzine en aan de praat krijgen. Ik hang deze vervolgens op mijn rug en begin aan de minst leuke klus met machines op dit landgoed. Waarom minst leuk? De machine is zwaar, moet stevig vastgehouden worden en trilt, wat een raar soort spierpijn oplevert. Desondanks moet het af en toe even gebeuren. Zodra ik het grote gazon ontdaan heb van bladeren rijdt mijn vader er met de zitmaaier achteraan. Het is 13 november, maar het gras moet echt nog een keer gemaaid worden dit jaar. Ik doe ondertussen nog wat paden op het erf. Daarna vul ik de machine nog een keer bij en ga het bos in. Ook daar loop ik een groot deel van de paden af om deze te ontdoen van bladeren, naalden, dennenappels en andere losse zaken.

Terug op het erf ruim ik alle machines op en sluit ik de schuur af. In het grote huis steek ik de houtkachel aan en krijg ik een glas wijn aangereikt. Na de borrel maken mijn vader en ik koolsalade en rookworst. Simpel en lekker eten.

Zo is een bosdag ten einde gekomen, ik vertrek vroeg naar het Boshuis en bijna linea recta door naar bed.