De bijzonderheden van deze week bestonden verder uit verschillende zaken. Maandag heb ik een lange dag thuis gewerkt. Op dinsdag ben ik naar ons kantoor in Friesland gereden voor een dag van overleggen, wandelen, elkaar ontmoeten, vergaderen, wat te eten voor mezelf regelen en tenslotte naar mijn ouders rijden voor de overnachting. Op woensdag leg ik mijn raad van bestuur en aanpalende representanten van de verschillende business units uit wat ik van plan ben de komende drie jaar, benodigde budgetten en de doorbelastingen als het gaat over mijn werk in Friesland. Dat is voor de lunch. Na de lunch doe ik hetzelfde samen met collega Koos voor alle centrale IT van ons bedrijf in Den Haag. Dat zijn inspannende uren. De afgelopen maanden is dit allemaal voorbereid, ik ken de dossiers van haver tot gort.

Het lukt om op tijd af te ronden, we hebben nog een Goooooo-vergadering voor het project dat we graag willen laten implementeren deze week (zie mijn andere blog) en ik kan mezelf nog net goed insmeren met zonnebrand. Want we gaan vanmiddag varen. Ik ben keurig op tijd, zoals zo vaak mogelijk en hoor van mijn medewerkers dat mijn voorganger dat eigenlijk nooit was. Verschil moet er zijn. Op een open praam varen we in een uur naar Wyns, in de volle zon. Dit op verzoek van Hillie, die na 50 jaar en 1 maand werken bij ons bedrijf nu met pensioen gaat. In Wyns drinken we een glaasje cava en daarna thee met taart en sandwiches. Het is 30 graden. Ik drink er nog een litertje water bij en laat de cava staan. Hillie geniet van alle aandacht en de speech van Auke. 50 jaar, ze heeft het nodige meegemaakt bij ons. De praam en schipper brengen ons in een uur varen weer terug naar de binnenstad, waar we nog even napraten alvorens ik naar huis ga rijden. Het is ondertussen na zevenen, dus ik kan met 130 op de teller snel thuis komen.

Op donderdag krijg ik een rolberoerte als een groep gebruikers denkt dat ze een project van vier jaar nog kunnen weerhouden van implementeren. Er is een extra vergadering voor nodig aan het eind van de middag om hen te laten beseffen dat we toch echt gaan implementeren. Ik blijf zo rustig mogelijk en doe een hoop goede zaken gedurende deze inspannende dag, die ik beëindig met een projectvergadering. Daarin blijkt dat we voor alles wat nog niet goed genoeg was een oplossing hebben weten te vinden of een manier eromheen (work around). Precies de reden dat ik de projectmedewerkers maar niet verteld heb dat we vandaag wat oppositie hadden. Ik zorg met de leider van de oppositie nog even tijdens een werkborrel dat er doorgewerkt blijft worden op de juiste zaken, ook door zijn projectmedewerkers.

Op vrijdag ben ik vroeg wakker, na een onrustige nacht. Na de nodige vergaderingen stap ik met de lunch en een extra flesje verse jus d’orange (de man zorgt uitstekend voor mij) in de auto, de rest van de belevenissen van de vrijdag kun je lezen in het blog hier (topfoto is van Wouter van Belle van de kerk waar we spelen). Wel heb ik nog een foto van het frietje, want het is vrijdag-frietjesdag.

Op zaterdag word ik uit mezelf al om kwart voor zes wakker. Helaas, het uitslapen is niet gelukt. Dus ga ik koffie zetten voor mijn man en mijzelf, ontbijtje maken (plus een hapje kwark voor Leila en Charlie), krantje lezen, rustig opstaan, de mailbende van gistermiddag wegwerken op de werkmail, naar de bakker en nog een kopje koffie drinken. Ondertussen worden er al dan niet met mijn hulp huishoudelijke taken uitgevoerd en pak ik mijn weekendtas en werktas in. Want om half negen ga ik op pad. Eerst mijn zus ophalen om samen kletsend naar het noorden te rijden. In Oldeberkoop haalt zij bij de bakker de bestelling van mijn moeder op zodat we vijf minuten later aan de koffie met taart kunnen. Ze was op vrijdag jaren, we hebben ons deze ochtend verzameld. Na alle cadeaus, taart en bijpraten beginnen we aan de klussenlijst. Met een kruiwagen met wat gereedschap vertrekken we naar de wei en nemen we het werk door. We beginnen met het snoeien van overhangende takken (mijn oudste broer), het snoeien van bramen (zus) en het trekken van berken (ik). Verder doen we een inspectierondje in de andere wei en bespreken we met de directie (mijn moeder) het uit te voeren werk en de toekomst van de wei. We lopen terug voor de lunch en een beker of wat limonade. Dan is het een uur. Ik heb ondertussen de bosmaaiers, harnassen, helmen, benzine en overige gereedschap klaargelegd. Als alle honden binnen zijn pakt mijn broer de quad met aanhanger, we laden al het gereedschap in en laten onszelf uit het hek. Het is rustuur voor mijn ouders, wij kunnen ondertussen aan het werk. Mijn zus krijgt met nog wat aanwijzingen van mij de bosmaaier met het cirkelmes aan de praat en gaat de rand langs de wei met alle kleine eikjes maaien. Mijn broer ruimt ondertussen alle afgezaagde overhangende takken op door deze naar de wal bij de ijsbaan te brengen. Ik slinger de bosmaaier met het draadje aan en ga het riet in de andere rand van de wei maaien. Het draadje houdt behoorlijk goed, ik hoef het maar twee keer opnieuw om te leggen. Terwijl dit de bosmaaier is die vaker op zijn kop staat voor onderhoud dan dat ik er echt mee kan werken. Ondertussen help ik mijn zus nog even een keer met tanken en opnieuw aan de praat krijgen van haar machine. Ik hark het riet in een paar hopen die mijn broer naar de kuil in het bos brengt. Mijn zus en ik snoepen nog een paar bramen langs het pad van de ijsbaan, terwijl we overhangende braamtakken terugsnoeien. We zijn ondertussen twee uur verder en horen mijn moeder de honden alweer binnen roepen. Tijd voor thee, met taart. Nadat we al het gereedschap hebben opgeruimd natuurlijk.

Ringslangetje in de composthoop

Na de thee gaan we met vereende krachten nog even de composthopen omzetten onder leiding van de directeur/mijn vader. In de vierde hoop treffen we een nest ringslangen aan, inclusief niet uitgekomen eieren. We dirigeren ze naar het midden van de nieuwe hoop waar ze lekker warm verder kunnen broeien. We geven de nieuwe hopen nog wat water en dekken ze weer goed toe. Daarna gaan we onszelf om beurten afspoelen onder de douche, het was inspannend en bezweet werken vandaag. De borrel beginnen we met een bubbel op de gezondheid van mijn moeder. Dan maken mijn vader en ik uit het Krat een bordje gerookte zalm met eigengemaakte saus en een gesneden tomaatje als voorgerecht voor bij het tweede glaasje bubbels. Aansluitend koken we. Na het eten is voor mij de koek op en vertrek ik met een fles wijn naar het Boshuis voor een paar hoofdstukken lezen in Wolf Hall van Hilary Mantel. Ik lig op tijd in bed. De rest rijdt nog een rondje met de auto en probeert de nieuwe verstralende zaklamp (cadeau aan mijn moeder) uit. Ik hoor ze niet ‘thuis’ komen, als ik slaap dan slaap ik.

Op zondag slaap ik zowaar een keer uit. Om kwart over zeven vertrekken mijn zus en ik voor een rondje wandelen. We lopen over de weg naar een ingang van het nationale park, dat bij ons om de hoek ligt. Onderweg zien we een ree in de wei staan, in het park lopen de nodige paarden en bij de uitgang op de andere hoek bij mijn ouders zien we nog een ree. Ondertussen draait een buizerd alweer rondjes boven ons hoofd. Terug op het erf gaat mijn zus ontbijten bij mijn ouders terwijl ik voor een tweede ontbijtje in het Boshuis ga. Er wordt vanmorgen niet met de honden gewandeld, dus gaan we aan het werk na het ontbijt. Ik pak het nodige gereedschap en het waadpak en leg alles in een kruiwagen. Ook broer is ondertussen opgestaan en heeft ontbeten, terwijl mijn zus en ik een lamparmatuur vervangen. Dus kunnen we richting de 2^e poel om weer een paar meter riet te gaan verwijderen. Ik verwissel mijn looplaarzen voor het waadpad en stap de poel in waar ik tot over mijn ellenbogen in het water moet grijpen om het riet met holle wortelstengel en al los te trekken. Het grootste risico dat ik loop is dat ik achterover val. Van mijn moeder mag ik daarom niet alleen aan het werk bij deze klus. Mijn broer en zus zijn daarom mee en vermaken zich tijdens mijn inspanningen door met hoge laarzen aan de rand van de poel deze te ontdoen van rottende bladeren en ander groenafval (broer) of vanaf de kant zoveel mogelijk riet uit te trekken (zus). Tegen elf uur is het genoeg geweest, we worden terug verwacht voor koffie met taart. We spoelen al het gereedschap, waadpak en kruiwagen schoon onder de kraan en ik probeer zoveel mogelijk modder van mijn armen af te krijgen. Uiteindelijk ga ik na de koffie maar onder de douche staan met een harde borstel, anders stink ik nog lang.

Zoek de verschillende, dit is de foto voordat ik in de poel ben geweest.

Broer en zus gaan terug naar huis, ik ga een rustige zondagmiddag tegemoet om even bij te komen van deze zeer afwisselende week. Door blogs te schrijven (en ondertussen toch nog even naar de implementatie van het project te kijken/met de medewerkers te chatten).