Daarom ben ik deze week rond twee uur op de Haar in Haarzuilen. Samen met mijn gastheer drink ik een kop koffie en gaan we daarna inslaan. De ballen hebben niet een hele beste kwaliteit en ik mag niet verder dan 150 meter slaan. Met deze combinatie lukt dat prima. Mijn opwarming gaat van een ijzer zeven naar een houten vijf, dan een driver, terug naar een wat kortere ijzer (in dit geval een acht) en dan naar wat chips met een gapwedge en sandwedge. Allemaal van de mat.

We kunnen eerder weg dan we hebben afgesproken en ook van hole 1 in plaats van hole 9. Ik heb het niet helemaal zuiver, maar we zijn uiterlijk rond half drie weg.

Tot HIER ergens verder in het verhaal zal ik beschrijven wat ik per hole gedaan heb, niet interessant voor niet golfers dus scroll gerust door naar beneden.

Op hole 1 ga ik weg met een driver vanaf wat bekend staat als geel, hier is het de buizerd. Sommige golfbanen houden nog de traditionele teeboxes aan, waarbij ik ondanks mijn handicap met mannen meestal meespeel vanaf geel, de normale herentee. Daarvoor liggen blauw en rood, de tees voor dames, erachter de witte tee, voor heren die scratch spelen (handicap 0 en lager). Ik kom te ver links en onder een boom terecht. Dat betekent een tweede slag met een zeven terug naar de fairway. Die komt te veel op rechts uit, waardoor ik geen slag richting green heb. Dus opnieuw een zeven naar nu wel midden fairway. Dan een houten vijf, die voor de green blijft. Met een te korte chip de green op en twee putjes. 7 op een par 5.

Op hole 2 ga ik opnieuw weg met een driver, maar ik top deze. Daardoor kom ik niet voorbij de damestee, dat betekent dat ik het bier vandaag betaal. Met de tas op de rug verplaats ik mij veertig meter. De tweede slag, met een ijzer vijf omdat ik in wat hoger gras lig, gaat prima en ik beland midden op de fairway. Daar waar ik met de eerste slag had moeten liggen. Dan een houten vijf. Hier breekt me het gebrek aan kennis van de baan op. Ik sla iets te veel op links, het water in. We vinden mijn bal, waardoor ik kan droppen en met een ijzer 8 richting green kan. Ik draai niet volledig door, waardoor de bal weliswaar pinhigh komt te liggen maar dan rechts van de green. Met een chip met een ijzer zeven en teveel puts kom ik zonder punten van de green af.

Hole 3 gaat al beter. Ik sla af en eindig voor de bunkers links, op 175 meter. Dan met een ijzer 5 iets te veel op links (ik sta blijkbaar iets te dicht bij de bal is mijn conclusie na al dit gepruts). Ik eindig in een holte links naast de green, die wat verhoogd ligt. Mijn eerste chip komt op de green terecht maar rolt in de tweede holte links van de green. Mijn volgende chip komt wel goed op de green terecht en ik put naar 6 slagen.

Dan lopen we de weg weer over en gaan we naar hole 4, een par 3. Ik sla met een houten zeven, nu te veel op rechts.  Ik chip lekker naar de vlag en met twee putjes kom ik hier weg met een score vier.

Dan hole 5. Een par 5. Ik ben mezelf ondertussen zat genoeg en sla een stevige drive. Daarna een houten vijf ruim voor de bunker op rechts. Met nog een houten vijf kom ik helaas in de bunker voor de green terecht. Daar heb ik twee slagen voor nodig, het is niet mijn favoriete bezigheid, zandhappen. Op de green beland heb ik twee putjes nodig. Par plus twee.

Dan hole 6, een prachtige korte par 3 over het water. Ik heb een ijzer vijf nodig denk ik voor de 127 meter. Ik lig inderdaad ter hoogte van de vlag, maar dan wel helemaal op rechts. De wind is hier flink in spel over het water. Ik heb drie puts nodig, dat is eigenlijk te veel, zelf op deze afstand.

Hole 7 is een uitdagende par 4. Met de driver eindig ik midden op de fairway, daarna moet ik opleggen voor het water met een ijzer 8. Dan hou ik iets teveel over, maar met een ijzer 6 kom ik netjes over het water heen. Twee puts en ik kom met een keurige bogey de green af.

Op hole 8 heb ik wat geluk. Ik sla een hele goede drive van 185 meter. Daarna heb ik een misslag met een ijzer 9 die desondanks de bal naast de pin brengt. Niet door de lucht maar over de grond. Het maakt niet uit hoe je er komt, als je er maar komt. Helaas heb ik toch twee putjes nodig, een par.

Hole 9 is een leuk lange par 3. Ik sla daarom een houten vijf, denk ik. Kom net voor de green uit, met een ijzer 7 chip ik tot vlak bij de hole. Putje en een par. Alweer. Ik ga beter spelen.

We zijn zo snel, het is net kwart voor vier, dat we besluiten nog even hole 10 en 11 te spelen. Zodat ik deze vast kan leren kennen voor de volgende keer, als we de tweede negen spelen.

Hole 10 is over het water, ik speel een heerlijke drive en daarna een houten vijf. Daarmee kom ik links voor de green terecht, met een chip en twee puts weer een prima hole.

Hole 11 is iets heel anders. Over het water, alweer, net zoals bij 6 en met dezelfde uitdaging. Ik sla een hele mooie houten vijf maar de wind krijgt grip en daarmee kom ik rechts van de green in het water terecht. Ook mijn tweede bal gaat die kant op. Ik moet mijn schoonzoon maar eens om nieuwe ballen vragen, dit waren de laatste uit zijn setje. We houden het voor gezien vandaag. Via hole 18 lopen we terug naar het clubhuis voor een alcoholvrij biertje, kennismaking met de partner en zoon van mijn golfmaatje van vandaag en daarna mijn terugreis naar huis.

Ik blijk met alle holes toch ruime punten te hebben gehaald, 18 is de norm, 16 is goed genoeg, ik heb er 21. Daardoor zakt mijn handicap een beetje.

HIER gaat mijn verhaal verder, namelijk met een kleine grote wandeling op zaterdag. Ik probeer iets aan mijn algehele gesteldheid te doen door regime door de week, iets minder alcohol in het weekend en af en toe een wat langere wandeling. Op Schiermonnikoog lukt dat langer wandelen prima, met een tip van de man ga ik vandaag ook maar eens op pad. Via Kromme Rijn loop ik naar Amelisweerd linksom richting eerst Science Park en daarna het ford. Vijf kwartier later ben ik bij de Veldkeuken, waar ik even ga zitten voor een doppio espresso en een cinnamonbun. Het lijkt New York wel, maar dan om de hoek. Na een kwartiertje loop ik weer richting huis, daar doe ik toch nog ruim vijftig minuten over. Dan heb ik 13 kilometer gelopen, met een gemiddelde dus tussen de 5,5 en 6 km per uur. Ging lekker.

Op zondagochtend heb ik na de nodige uren werk golfles. Want dat chippen en bunkeren van vrijdag was echt nog niet alles. Bij het inslaan doe ik vooral ijzer 7 en 8, gewoon om het gevoel weer te krijgen. Ik weet mezelf te corrigeren en sla de ballen waar ik ze weer wil hebben. In de les gaat chippen na twintig minuten weer zoals ik het wil, met voldoende controle en balcontact. Dan gaan we de bunker in. Dat wordt niets. Ik snap deze slag echt niet. Desondanks blijf ik flink oefenen, ook als de les over is en mijn pro alweer ruimschoots andere dingen aan het doen is. Over twee weken herhalen we deze les, ik ga in de tussentijd proberen te visualiseren wat ik moet doen. Dat helpt vaak. ’s Middags ga ik nog met Evensong op BBC radio 3 een rondje lopen, even de kilometers voor deze week afmaken.