De week begon met een zondag met een klein klusje. Mijn vader en ik hebben het pannendakje van een van de houthokken afgedekt met plastic. De zwaluwen zijn namelijk terug in het land en hebben in de nieuwe overstekbalken hun nestplek gevonden. Het zal wel weer een bende geven.

In het rustuur van mijn ouders slaap ik ook ruim twee uur. Het was een lange week met veel verschillende en gezellige bezigheden met minder uren slaap dan ik nodig heb. Verder verpozen wij ons met een borrel, asperges eten (ik mag koken), een avondwandeling met de grote hond enzovoort. Ik lig op tijd alweer in bed voor nog wat extra uren slaap.

Op maandagochtend word ik vroeg wakker van het vogelenkoor. Ook de koekoek is duidelijk hoorbaar. Om half acht stapt mijn vader bij mij in met een tasje met wat toiletspullen en krukken. Ik zet hem in Meppel af bij het ziekenhuis, hij schuifelt naar binnen. Twee uur later krijgen we bericht dat het nieuwe onderdelen plaatsen gelukt is. Ik ben ondertussen terug op het terrein van mijn ouders, een dag aan het thuiswerken vanuit het Boshuis. De mais groeit per uur, de vergaderingen rijgen zich aaneen en tussendoor schrijf en beantwoord ik mail en overleg ik nog telefonisch met dezen en genen. Na een eenvoudige maaltijd loop ik nog een rondje met mijn moeder en de grote hond door het bos, belaagd door muggen.

Op dinsdagochtend heb ik een wat flexibeler programma, wat inhoudt dat ik tegen het middaguur wat vergaderingen in dat ziekenhuis in Meppel afhandel. Mijn vader belt rond twaalf uur dat hij er wel klaar mee is. Sinds half acht vanmorgen is hij wat beziggehouden met medicijnen, ontbijt, verschillende artsen, fysiotherapeut. Nu mag hij echt weg, als hij zijn medicijnen van de apotheek meekrijgt. Uiteindelijk wachten we daar nog ruim 1,5 uur op. Zo is hij uren bezig om ontslag te krijgen. Ik bel ondertussen met de fysio voor thuis en wat andere zaken. Hij heeft namelijk veel geregeld, maar zijn beltegoed is niet helemaal opgeladen. Ze hebben nog wel een lunch voor hem, als ik hem rond twee uur thuis afzet kan hij even rusten voordat de fysiotherapeut komt.

Ik rij ondertussen naar Leeuwarden voor wat persoonlijke ontmoetingen met medewerkers en schuif aan het begin van de avond weer aan bij mijn ouders. Na de avondwandeling met de grote hond en het met mijn vader doornemen van alle mogelijke en niet nodige medicijnen, is het weer vroeg beurt voor mij. Niet mijn meest efficiënte dag, wel nuttig.

Even een foto tussendoor van Charlie, met de nieuwe telefoon.

Op woensdag handel ik in hoog tempo veel vergaderingen en mail af en heb ik veel persoonlijke ontmoetingen in Leeuwarden, eindigend met een diner op het terras van ons voormalige pand, met mijn managers. Even goed bijpraten. Daarna rij ik met omwegen naar huis, er zijn verschillende wegen dicht door wegwerkzaamheden.

Donderdag werk ik in Den Haag, ik spreek opnieuw veel mensen, wat ik toch echt wel een hele prettige manier vind van werken. Ik lunch zeer luxe bij Central Park in Voorburg om even goed bij te praten met een collega die ons gaat verlaten, wel zo gezellig.

Op vrijdag ben ik ook in Den Haag. De man en ik zouden vanavond uit eten gaan bij de Stadsjochies, maar ik heb gevraagd om een rain cheque. En regenen doet het, het komt met bakken uit de hemel. Heel efficiënt ben ik de ochtend begonnen met naar het werk rijden en daar eerst te gaan wandelen. Dat komt er de rest van de dag niet meer van, als ik door alle files met verschillende belletjes op de carkit weer thuis ben, nestel ik mij op de bank voor de brandende kachel en kom er niet meer vanaf totdat ik naar mijn bed kruip.

Op zaterdag ben ik weer op tijd wakker en hou mij in. Er ligt al sinds dinsdag een nieuwe telefoon klaar, maar ik mag er niet aan beginnen van mijzelf. Dat kost namelijk altijd even tijd om weer helemaal ingeregeld te krijgen, denk ik mij te herinneren. In plaats daarvan ga ik wandelen, naar de stad toe. Ik ben echter veel te vroeg om te winkelen. Ik wil graag nieuwe witte sneakers, maar heb geen tijd en geduld om te wachten tot de winkels open zijn om tien uur. Tegen die tijd ben ik met andere zaken allang weer thuis uit winkels die wel op mijn tijden open zijn, zoals de dierenspeciaalzaak. Omdat het vandaag concertdag is doe ik het verder even rustig aan. Om twaalf uur rij ik namelijk voor bij Wouter om samen door te rijden naar Amsterdam. Hij heeft het al voorbereid, wij repeteren daardoor uiterst efficiënt na een warm welkom door de vrijwilligers en later de titularis. Deze mag nog even wat stemmen, een paar noten van de trompet detoneren te veel.

Ondertussen zijn de zangeressen en dirigent a.k.a. vrouw van Wouter ook gearriveerd en repeteren we op strak tempo verder. Dan heb ik even pauze voordat we daadwerkelijk concert spelen. Dit is er weer eentje waarbij ik volledig in beeld ben, zelfs meer dan de organist zelf. Dat betekent dat ik me heel bewust beweeg, of eigenlijk zo min mogelijk, om niet af te leiden. Dat is gelukt, hoor ik naderhand. Aanwezig en dienend aan de muziek. In het concertgebouw wordt op ongeveer hetzelfde moment iets gedaan dat wij ook doen. Namelijk een stuk opnieuw beginnen. Wij omdat ik een registratie verkeerd heb staan, in het concertgebouw omdat iemand zo onverlaat is om in de eerste paar maten een mobiele telefoon af te laten gaan. Het kan verkeren.

De repetitie is zo efficiënt geweest vandaag, dat we een heel stuk niet hebben gerepeteerd. Ik vind dat soms een beetje lastig, omdat ik dan en de muziek niet ken, bij het omslaan even extra moet opletten of de bladmuziek wil doen wat ik wil doen (nee, deze zit volledig los dus maar goed dat ik met dubbele handen omsla) en de twee mini-registraties toch precies op het juiste moment tussen de noten prik. Het lukt.

Na het concert praten we bij en na, twee aanwezige organisten willen mijn nummer voor toekomstige concerten. Ik vertel ze niet al mijn voorwaarden, dat merken ze vanzelf mocht het ooit van een samenwerking komen. Ik rij Wouter en een van de zangeressen terug naar Utrecht, bijna binnen zes uur ben ik uit en thuis vandaag. Dat is wel wat anders dan het concert van vorige week.

Op zondagochtend is het dan eindelijk zover, ik ga overschakelen van telefoons. Na drie jaar en geen updates meer is het beter en veiliger als ik over ga naar een nieuwe. Nadat ik op het werk heb ingelogd (iets waar ik mijn telefoon voor nodig heb en mijn grootste zorg als het gaat om overstappen), begin ik aan het ‘gedoe’. Na het overzetten van de simkaarten en het verbinden van de telefoons middels een van de man geleend kabeltje, moet ik vooral geduld hebben. Ondertussen werk ik wat. Als alles is overgezet, begint het grote inlogspel. Ik loop de verschillende apps een voor een af en zorg voor de juiste gegevens. Het gaat wonderwel boven verwachting, de bankierapps gaan redelijk moeiteloos. Zoals gevreesd doet een van de inlogapps van het werk niet, ik vraag daarom een nieuw token aan. Die krijg ik al in de loop van de zondagmiddag, daarmee kan ik de installatie van de telefoon afmaken. De oude hou ik nog een paar dagen erbij voor noodgevallen, al de-installeer ik alvast wat belangrijke apps die goed werken op de nieuwe telefoon. Later deze week gaat deze terug naar fabrieksinstellingen.

Leila houdt goed in de gaten dat ik de juiste dingen blijf doen vandaag

Ik heb ook de telefoon die ik voor de oude telefoon had erbij gepakt en ook weer teruggezet naar fabrieksinstellingen. Zo ben ik weer helemaal bij met de techniek en opruimen. Nu nog even leren goed om te gaan met de nieuwe techniek. Er zitten wat extra mogelijkheden op qua camera’s en zo. Dat is dan weer voor een ander moment. Het weekend is namelijk weer efficiënt genoeg geweest, ik ga nog een rondje lopen met de koptelefoon en Evensong op BBC radio 3 op mijn oren. Nog even wat stapjes door deze prachtige stad zetten. Wel zo efficiënt.