Ik kom al bijna 47 jaar op Schier. Minstens een keer per jaar, soms vaker zoals dit jaar. Er zijn mensen die altijd naar Hotel van der Werff gaan. Ik ben daar een keer geweest, in 1993 of 1994 of zo en het was duidelijk niet mijn hotel. Teveel poeha en vergane glorie met een gehorige eenpersoonskamer. Daarnaast hou ik niet zo van hotels. Daarom verblijf ik tegenwoordig in een appartement of suite van hotel Graaf Bernstorff. Dan kan ik zelf bedenken wanneer ik ontbijt en of ik ’s avonds zin heb om in mijn eentje in een restaurant te gaan eten of lekker uitgebreid borrel.

Anderen die ik ken gaan naar Om de Noord, aan het eind van de Badweg. Zij willen per se uitzicht op zee hebben. Dat is ook het slag mensen dat geen boodschappen hoeft te doen. All inclusive, en zo. Hen zie ik bijna nooit in het dorp, tenzij de dames behoefte hebben aan een nieuw truitje. Er zijn in dat opzichte drie winkels in het dorp, twee voor toutes Amsterdam en een voor het meer volk zoals ik die een sjaal of muts is vergeten. Dat werk.

Toutes Amsterdam was er zeker dit weekend, ik heb ze gespot. Ze hadden geluk, net zoals ik. Zowel vrijdag als zondag was het stralend weer, de grote zonnebrillen en spaghettibandjes konden getoond worden. Alhoewel het zondag nog best fris was. Maar uit de wind en in de zon was er grote kans op verbranden. Ook in de wind trouwens. Dus loop ik een ronde van ruim anderhalf uur via de watertoren en vuurtoren richting de Marlijn, met zonnebrand en petje, lange mouwen, dat soort werk. Dit nadat ik weer eens ben gaan ontbijten bij Graaf Bernstorff. Dat is echt geen goed idee, morgen eet ik gewoon weer een beetje kwark met honing en walnoten. Ook de lunch bij de Marlijn heeft betere tijden gekend. Het is zowel moeilijk om goede ingrediënten als goed personeel te krijgen, zoveel is wel duidelijk. Daarom wil ik dus graag een appartement met eigen keuken. Kan ik zelf een beetje aanrommelen.

Het weekend weg heeft me opgeladen. Ik ben nog niet onthaast. Daarvoor heb ik blijkbaar tegenwoordig meer tijd nodig. Mijn hoofd is beter geordend, een stukje extra werk gedaan, ik heb wat meer uren geslapen. Maar wandelen doe ik nog steeds op een hoog tempo, het opschrijven mijn gedachten ook. De volzinnen zijn weer voor een ander moment.

Na het ontbijt kom ik trouwens een collega en zijn vrouw tegen, terwijl ik de sleutel in het slot van mijn suite steek. Niets toeval natuurlijk, er is altijd wel iemand op Schiermonnikoog die ik ken, vraag is eerder of ik die persoon tegenkom. Hij is niet uit Amsterdam trouwens, hij woont in Groningen. Was er voor een bruiloft. Beiden waren roodverbrand na uren feesten bij de Marlijn.