We begonnen de zaterdag met koffie en skitaart van Verspeek. Daarna hebben we een inspectieronde gelopen en de prioriteiten bepaald, terwijl we ondertussen alvast alle paden ontdoen van takken tijdens het lopen. Klein en groot. Echt groot moest even wachten totdat ik de kettingzaag in mijn handen heb.
Voordat ik daaraantoe was echter, hebben we eerst de tractor uit 1966 door de man uit 1937 (mijn vader) op de juiste plek gezet en de hakselaar aan de praat gekregen. Mijn broer is vandaag chef snipperen, mijn zus van de aanvoer van takken, klein en groot. Er ligt al een berg even verderop, die we samen verzetten. Verder gebruikt ze de quad met de aanhanger. Ik heb mijn gereedschap in de kruiwagen verzameld en begin met een lariks. Die hangt vervaarlijk over het pad, net voorbij de ingang van het bos, en is met kluit en al half omgevallen en in een grove den komen te hangen.

Zoals je ondertussen weet zaag ik vooral stormschades, wat toch echt een aparte techniek is. In dit geval omdat de kluit gaat bewegen als de boom doorgezaagd wordt. Een kluit waar ik grotendeels op sta om bij de boom te kunnen om deze door te zagen. Bewegende bodem tijdens zagen is geen feest. Dus ik kerf de boom in met een valkerf en begin daarna met de zaagsnede om de breuklijst te zetten. De kluit komt al deels omhoog voordat ik er netjes ben. Echter, de boom blijft hangen in de grove den. Dus het wordt duwen en trekken. Ik zaag de breuklijst door, de kluit komt nu goed omhoog, de rest van de boom hangt er nog tegenaan. Met de velwig duw en trek ik de boom. Deze kraakt vervaarlijk. Na een paar pogingen zie ik veel beweging. Ik stap ruim achteruit, doe nog een stap achteruit en dan dondert de boom met een grote klap op de grond. Zo, dat was de eerste. Ik zaag de top eruit want die ligt nu in de rododendrons, alle takken eraf (mooi spul voor de hakselaar) en maak het pad ook vrij door er stukken tussenuit te zagen. Zodat iedereen weer normaal het bos in en uit kan rijden met al het materieel. Toch handig. Aan het eind van de dag zaag ik de boom in moten en stapel deze samen met zus langs het pad om een keer te kloven en op te halen.

Dan loop ik met mijn materiaal door naar wat toppen van grove dennen die op het wandelpad terecht zijn gekomen. Samen met zus zorg ik dat deze opgeruimd worden, zij laadt de betere takken op de wagen. Dan is het tijd voor grof geweld nummer twee. Aan het eind van het perceel, tegen de weg aan, zijn drie al dode eiken omgevallen, tegen een andere eik aan. Ook deze hangen over het pad. Ik zag ze een voor een eruit. Dat moet per 1,25 meter, want ze willen door het hangen niet vallen. Met beleid, lekker valkerven en velsnedes oefenend, kom ik een heel eind. Het laatste stuk van zo’n 4 meter staat bijna rechtop tegen de levende eik aan. Die moet ik er dus ‘uitlopen’. Want zagen is te gevaarlijk. Dat betekent met mijn rug tegen de levende eik aan gaan staan en het stuk dode boom wegduwen, zodat het kan vallen. Ik zaag alles op tilbare stukken, zodat het straks de houtwal op kan die hier direct achter ligt.

Om de hoek is het een grote ravage. Daar zijn twee hele grote eiken en vier berken omgevallen. Twee berken doordat er een eik op is gekomen. Alles hangt in andere bomen. Hierbij is het jammer dat waar de toppen terecht gaan komen, het een grote natte bedoening is. Ik begin met de twee ‘makkelijke’ berken, onder het toeziend oog van mijn moeder. Ook hier komt de kluit flink omhoog, terwijl ik dat deze keer niet verwacht had. Het heeft voordelen, namelijk dat de velsnede open komt te staan in plaats van dichtslaat. Het heeft als nadeel dat de boom boven mijn schouder begint uit te komen. Desondanks lukt het me om van elke boom een paar meter af te zagen. Ook de stompen kort ik nog wat in om hout te oogsten. De rest moet wachten tot ik een keer tijd heb, eerste prioriteit is en blijft paden begaanbaar maken. Zo zijn er in de kop van het bos ook nog een paar bomen die gerooid kunnen gaan worden, maar allemaal van het pad af en geen gevaar.

Na deze klus doe ik de twee berken die onder een grote eik liggen. Er staat veel spanning op en een van de berken is breder dan mijn zaag. Ik weiger echter om onder de hangende eik te werken, dus met wat gevloek en getier lukt het me om deze toch door te krijgen. Niet helemaal netjes en zoals ik het graag zie, op de foto zie je een lange spie aan het rechterstuk. Dat hoort niet, maar gezien mijn veiligheid wel even de enige optie vandaag.

Het spannende werk voor vandaag is daarmee gedaan. Mijn oppassers, zus en moeder, gaan terug richting huis voor thee, ik ga aan het kloven van de afgezaagde stukken berk. Die breng ik daarna met quad en aanhanger terug naar het kloofhok/houthok om op te bergen. Ik moet met de enorme hoeveelheid hout die nu uit het bos komt, heel snel een van de eerste houthokken leeg zien te krijgen om dit allemaal te drogen te kunnen leggen.

Broer en zus hebben na de thee het snipperen afgemaakt en broer rijdt de tractor terug de loods in. Ik heb het gekloofde hout ondertussen opgeruimd. We ruimen met vereende krachten de rest van het materiaal op. Zus vertrekt naar huis, wij naar de borrel en het eten.

Na een goede en lange nachtrust ben ik op tijd weer wakker. Na wat uren werkmail wegwerken en blogs schrijven, ga ik weer het bos in. De twee eiken moeten nog worden doorgezaagd. Het resultaat gaat niet gehaald worden vandaag. Na het vrijmaken van de werkomgeving en het afzagen van takken die me gaan hinderen bij enige beweging van de eiken, zorg ik dat de zaag weer goed gevuld is. Ik zet een hele nette valkerf in de eerste. In de tweede lukt dat een stuk minder goed. Mijn zaag is niet breed genoeg voor deze boom. Desondanks begin ik met de velkerf van de eerste boom. Tegen alle verwachtingen in (de boom hoort omhoog te komen), komt mijn zaag klem te zitten. Er is geen enkele beweging meer in te krijgen, en ik ben nog niet eens halverwege met de velkerf. Wel GVD, op deze zondagochtend. De uiteindelijk reden is trouwens dat deze eik heel vers is, en daarmee supernat van binnen. Daardoor is de zaag volgelopen. De plastic wiggen bieden geen enkele soelaas. Ook de ijzeren wig die ik ophaal levert geen resultaat. Dus ga ik de andere zaag halen, die mijn vader gestart krijgt. Mijn vader moet mee, want ik krijg deze niet nogmaals gestart. Ondertussen is ook mijn broer wakker en komt kijken.

Met vereende krachten en een grote klapt lukt het uiteindelijk om de kettingzaag los te krijgen en de eik doormidden. De wortel komt langzamerhand omhoog. De eik achter mij komt daarmee op nog meer spanning te staan.

Het is ondertussen tijd om op te ruimen en naar huis te rijden. Manlief en ik gaan naar concert vanmiddag (Das Lied von der Erde), dus het is gedaan voor vandaag. Als broer en ik na het opruimen en een snelle kop koffie langs de eiken rijden, zien we dat de ene stronk bijna weer helemaal rechtop staat.

Ik plan in overleg met thuis en met mijn ouders wat extra bosweekenden voor de komende periode in en kijk ondertussen op internet naar een nieuwe kettingzaag. Er is grover geschut nodig voor dit werk en de zaag van mijn broertje krijg ik niet goed aan helaas. Dus moet er een grotere voor mij komen die ik zelf goed kan bedienen. Naast de heerlijke zaag die ik al heb, maar die echt niet voor het hele zware werk is. Bosbouwers hebben goed materiaal nodig, blijkt maar weer.