Het begon allemaal met druk zijn in huis. Wij gingen in onze doos met deken helemaal boven slapen, met al die bedrijvigheid komen we niet aan onze uren uitrusten toe. Daar werden we een voor een uit gehaald. Nog helemaal warm van het slapen werden we zonder pardon in de grote bench gezet. Alle spullen die door hen verzameld waren deze ochtend, waren al weg, wij werden opgetild en in de auto op de achterbank geparkeerd. Zij gaan voor ons zitten, we kunnen over hun schouder ongeveer meekijken. Met een felle zon in ons snoet worden we naar ons vakantieadres gereden.

Daar aangekomen worden we met bench en al in huis neergezet. Het is hier lekker warm. Hij laat ons los. We krijgen ook een paar brokken, het is tenslotte brokkentijd. We snuffelen door het hele huis, doen de kast open, kijken naar de kattenbakken, springen op bed en vinden de nodige spinnenwebben. En spinnen, natuurlijk.

Zij is druk met van alles, maar dan mogen we toch echt zelf even genieten van hier zijn. De rode bank kennen we nog goed, daar kunnen we heerlijk aan tijgeren of op klimmen. Nee, niet springen, gewoon omhoog tijgeren totdat we op de rugleuning zijn. Als aapjes. Zo leuk. Het personeel is zo lief om onze kussentjes uit de bench op het bijzettafeltje voor de verwarming te leggen. Vooral ik, Charlie, geniet daar erg van op de koude dagen, met kop of kont tegen de verwarming aan.

De routines zijn hier een beetje anders dan thuis. Zo krijgen we nog steeds brokken. ’s Middags. Hoe laat weten we niet, want hier hangt geen klok die slaat zodat we mee kunnen tellen. Dus ga ik, Charlie, vast heel vroeg in de ochtend klaar zitten. Boven op het kastje met de la waar de brokken in liggen. Maar het personeel trapt er niet in. Ik krijg pas brokken als zij ’s middags thuiskomt, lekker ruikend naar bos of zaagsel. En nog een keer als hij zegt dat het nu wel vier uur. Brokkentijd.

Verder hebben ons natje en droogje. Na de tweede dag mogen we ook door de rest van het huis racen. Keuken, extra slaapkamer, over het bed daar, boven op het bureau, terug naar de keuken, huiskamer, trap op, over het bed en weer terug. Zo leuk, achter elkaar aan. Uit de bocht vliegend.

Verder vermaken we ons vooral met op personeel hangen, slapen, beetje miauwen, rondjes lopen, op tafel springen, het liefst met een poot op een toetsenbord. En we lopen de hele dag achter haar aan en gaan op het stoeltje voor de douche zitten wachten tot ze weer klaar is. Daar mogen we namelijk niet komen, van haar. Omdat we dan met natte pootjes door het hele huis gaan lopen en overal laten zien dat wij er waren. Verder slaapt zij heel lang, wij waken dan braaf over haar. Of zij over ons, dat weten we nooit.

Nu worden alle spullen weer ingepakt, is het bed opnieuw opgemaakt. Ja, wij hebben geholpen. Net zoals thuis. Met vooral in de weg zitten of liggen. En even proberen of dit beddengoed net zo lekker ligt als het vorige.

We vermoeden dat we straks weer in de bench in de auto moeten. Voordeel is dat we dan naar huis gaan, lekker weer op onze eigen plekjes, met onze eigen routines. De klok zal ook wel weer gaan slaan, dan weten we tenminste of ze ons op tijd brokken geven.