Zo begonnen we woensdag met oudejaarsavond bij ons favoriete restaurant in Utrecht. Met glaasjes bubbels en een heerlijk diner. Afgesloten met madeleines. Dubbele portie voor mij. Donderdag hebben we samen taartjes gegeten en ’s avonds opnieuw bubbels bij de hapjes. Op zaterdag begonnen we de dag met de woonkamer leegruimen. Terwijl ik vervolgens een rondje stappen ga zetten, zuigt en dweilt manlief de woonkamervloer. Ik kom thuis met de extra zaterdagkrant en croissantjes. Vanwege mijn feestgevoel heb ik ook verse jus d’orange meegenomen. We smikkelen van ons tweede ontbijt, op bed. De woonkamervloer kan ik daarna met olie inwrijven. Het is een werkje van niets op zichzelf. Dat uit- en inruimen neemt beduidend meer tijd in beslag.

Omdat we vervolgens de rest van de dag boven moeten bivakkeren, besluiten we naar het museum te gaan. Het wordt Voorlinden. Heerlijk oude vertrouwde stukken ervaren en nieuw werk bewonderen. Aansluitend lunchen we in het restaurant op het landgoed.

(Richard Serra, Open Ended)

Thuisgekomen vermaken we ons de rest van de dag met wat soezen, frietjes eten en de voor mijn verjaardag gekregen chocolade soldaat maken. De tijdelijke koelkast bevat voor mij ook een halve fles rose, naast het eten voor de katjes. Ik heb de concentratie om twee afleveringen van de BBC over het V&A achter de schermen te kijken.

Op zondag ben ik weer op een gewone tijd wakker. Ik ga beneden kijken hoe de vloer erbij ligt en ontbijt maken. We kunnen de woonkamer inruimen als we zijn opgestaan. Zo gezegd en zo gedaan. Terwijl de katjes nieuwsgierig om ons heen dralen, zetten wij de verschillende stukken weer op hun plek, al dan niet samen.

Buiten regent het ondertussen in verschillende stadia van hevigheid. Na de gedane arbeid van de woonkamer drinken we samen koffie. Daarna ga ik maar eens wat aan blogs, administratie en werk doen. Dit weer nodigt uit tot thee, koekje en een boek, half negen is daar misschien wel wat vroeg voor. Voor een totaal ongepland weekend doen we veel zonder dat er iets moet. Een soort vakantie wat mij betreft.

(Anouk Kruithof (1981) Enclosed content chatting away in the colour invisibility, 2009)