Maar genoeg geklaagd over mijn twee parttime banen bij de betalende werkgever. Het is niet leuk omdat er teveel niet goed gaat op dit moment. Ik heb het liever over de andere parttime zaken waar ik me ook mee bezig hou. Zo ben ik supertrots op de eerste partituur die verschijnt mede dankzij Fonds Roos. Soms laat ik het wel in de partituur zetten, soms niet, de logica zal iedereen ontgaan. Voor mij is het volstrekt duidelijk wanneer wel en niet.

Daarnaast kreeg ik deze week, bij alweer het tweede diner in vier dagen in een gewoon restaurant met gewone bediening zonder al te veel poespas, een boek dat nog niet uit is. Een boek waar ik wel aan meegewerkt heb. Reuzeleuk om het ook fysiek in handen te hebben. De finale redactie moet nog plaatsvinden, maar nu al ben ik blij met de aanvulling van het rijtje: zelf geschreven (drie), aan meegeholpen (ondertussen meer dan een handvol) of grootvaders hun proefschrift (twee). Als de plank vol is, zal ik het melden. De partituren liggen op een stapeltje ernaast, dat telt toch anders op. Zeker niet minder belangrijk, alhoewel ik daar vooral vermogen in stop, terwijl ik in het redigeren van boeken mijn vermogen voor het opmerken van details stop.

Ook was ik met manlief een dagje op pad naar kinderen/kleinkinderen en aansluitend museum de Pont. Altijd weer lekker om even te dwalen, lunch te genieten van een enigszins amateuristische keuken en de andere bezoekers.

Ondertussen ben ik voor de tweede keer gevaccineerd (viel niet mee, ben er een paar dagen af geweest), alweer de helft van de week op kantoor (mag volgens het advies en mijn werkgever), heb ik bijna elke dag braaf mijn 4km gewandeld en bijna elke dag mijn plankoefeningen gedaan. Ook mocht ik weer een keer blaadjes omslaan tijdens het genieten van live orgelmuziek. Blijft moeilijk om te stoppen met luisteren en het op tijd handelen.

Ondertussen stroomt mijn agenda vol met concerten (zowel naar toe gaan als zelf actief in zijn), afspraken, afscheidsmomenten en gezellige we-komen-weer-samen momenten.

Desondanks hoop ik dat over twee weken veel mensen op vakantie gaan en ik weer even wat meer tijd heb om me te verwonderen, uit te rusten en te reflecteren op wat er is en wat niet. Misschien is het tijd om rond te kijken voor een andere baan of orde op zaken te stellen in de huidige. We zullen zien, in het licht van de eeuwigheid zijn het kleine zorgjes die ik heb. Zolang iedereen gezond is en een beetje gelukkig, ben ik het ook.