Aan het eind van de werkdag, tijdens wat laatste telefonische vergaderingen, rijd ik op tijd naar huis. Het voordeel van dit hybride werken is dat ik redelijk op tijd kan aanschuiven aan de dis. Daarna ga ik voor een gebruikelijk rondje wandelen. Het is droog. Ik loop de straat uit en merk op dat het rustig is. Ook in de toch altijd bedrijvige winkelstraten om de hoek is het opvallend rustig. Dat blijft het op mijn rondje door de wijk, in stevige stap. Dan bedenk ik mij dat het voetballen is. Dat doet mij denken aan die zaterdag in juni 1988. Ik ben geen voetballiefhebber en ben meestal andere dingen doen. Ik kan ook rustig iemand bellen die wel fan is, volledig onbewust dat die daardoor ernstig gestoord wordt. Die bewuste zaterdag was ik met de honden wandelen. We liepen een stuk langs de A12, door het bos. Er reed geen enkele auto, het leek wel een autoloze zondag. Het was heerlijk stil, geen geraas van de banden over het asfalt. De honden en ik hebben minutenlang staan kijken naar dit fenomeen alvorens door een heerlijk rustig bos weer terug naar huis te lopen.